Δευτέρα, Μαΐου 28, 2007

Ολοι

Σήμερα μπορώ να κάνω τα πάντα για εσένα. Μόνο για σήμερα. Ας πούμε μπορώ να κάτσω να τυλίξω τις καραμέλες όλες μία μία. Με αστραφτερά σελοφάν σε χρυσό και κόκκινο. Και στα πλάγια θα τις δέσω με σχοινάκια κομμένα σε μικρά κομμάτια που θα έχω βάψει κίτρινα. Σήμερα σου λέω είναι διαφορετικά. Ο πόνος στο πόδι με έχει αφήσει για λίγο. Εντάξει, όχι πολύ αλλά το έχω δέσει και μπορώ σιγά σιγά να το πατάω. Είναι από τις μέρες που ανοίγω το παράθυρο και αφήνω τον αέρα να έρχεται καταπάνω μου. Μου αρέσει πολύ. Ειδικά όταν ο αέρας με τσούζει στα μάτια. Εσύ όμως με αφήνεις απ έξω. Χωρίς λόγο. Κλειδώνεσαι και περιμένεις χωρίς να παίζεις με τις καραμέλες μου. Πατάω το κουμπί περνώντας δεξιά και αριστερά και καμιά φορά ακουμπάω στα ηλεκτροφόρα καλώδια αλλά ακόμα δε καίγομαι. Σα να ακουμπάς στο τοίχο νιώθοντας το κρύο περιμένοντας σώματα νερού να στο ζεστάνουμε. Το κίτρινο έξω πρασινίζει , εγώ το κοιτάω. Κόβω λίγο από το πράσινο και το κρατάω μέσα μου. Εγώ να δεις θα τα καταφέρω να το κάνω κόκκινο. Αντέχω ακόμα, θα το κάνω και μέχρι τότε θα δροσίζομαι από αυτό. Εσύ δε το βλέπεις, το κόκκινο ξέρεις δε πρέπει να το περιμένεις, πρέπει να το κυνηγήσεις. Γι αυτό σου λέω να ζήσεις το πράσινο. Άνοιξε επιτέλους τα μάτια σου.

*Όπου εσύ- εγώ.
*Όπου εγώ- εμείς.
*Όπου εσύ και εγώ – αυτοί και εμείς.

Σάββατο, Μαΐου 26, 2007

Δε στορυ σοου φαρ

Η μπεμπέ με κάλεσε σε ένα παιχνίδι το οποίο δε πολυκατάλαβα κιόλας για να πω και τη μαύρη μου αλήθεια. Διαλέγεις λέει πέντε ηθοποιούς κατά προτίμηση γκομενάκια και τους πλέκεις όλους σε μία ιστορία. Αυτά βέβαια δεν είναι για εμένα. Εγώ δεν έχω χρόνο για τέτοια πράγματα. Να μόλις προχθές την ώρα που καθάριζα σκάλες έπεσα και έκανα μια μελανιά στον αγκώνα μου. εντάξει σε εσάς θα πω την αλήθεια. Δεν έπεσα. Ο κύριος μου ο Μάρκος Λέζές με έσπρωξε και έπεσα, γιατί λέει δε καθάριζα καλά τις γωνίες. Ήταν πολύ αχώνευτος από τη πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου σε αυτή την έπαυλη. Η μόνη μου αποδοχή που είχα από τη δουλειά μέρα- νύχτα ήταν ένα πιάτο φαί το μεσημέρι , χωρίς ψωμί και τυρί και ένα σάπιο ράντζο για να κοιμάμαι τα βράδια μέσα σε ένα δωμάτιο που έσταζε από υγρασία. Ήταν πολύ σιχαμερός τύπος , φόραγε συνέχεια ένα μπλε κουστούμι με ένα κόκκινο φουλάρι στο λαιμό και χρυσό ρολόι. Είχε δύο κόρες που με φθονούσανε και ένα γιο τον Άνθιμο Ανανιαδη που ήταν ο ιδανικός άντρας για κάθε γυναίκα. Ύψος 1,50 , φρύδια βγαλμένα, αμούστακος, βλέμμα της αγελάδας , χάρμα οφθαλμών. Ο Άνθιμος όταν τη πρώτη στιγμή που έπιασα το σφουγκαρόπανο ήθελε να με εκμεταλλευτεί έτσι όπως με έβλεπε άβγαλτη, αθώα και καλοσυνάτη. Με δελέαζε με ακριβά δώρα και κοσμήματα αλλά εγώ έχοντας πάνω από όλα το κεφάλι μου ψηλά δεν ενέδιδα. Ώσπου ο μικρός μου αδερφός ο Βασίλης Καίλας που ήταν βιρτουόζος στο βιολί έπαθε ένα ατύχημα στο χέρι του και δε μπορούσε να κουνήσει το ματζαφλάρι και να παίξει. Αναγκάστηκα να θυσιαστώ και να παντρευτώ τον Άνθιμο. Έχοντας έναν γάμο λευκό πέρασα μια ζωή μαρτύριο στα χέρια του, ενώ ανά πάσα στιγμή με εξευτέλιζε και μου θύμιζε την ασήμαντη καταγωγή μου. Ο Μάρκος που ποτέ δε με ήθελε για γυναίκα του γιου του έκανε τα πάντα για να με βγάλει από τη ζωή του. Το κατάφερε όταν είπε στον άντρα μου ότι ευθύνομαι για την απώλεια του δαχτυλιδιού της πολυαγαπημένης του γιαγιάς. Ο Άνθιμος που είχε αδυναμία στη γιαγιά του τον πίστεψε και δε με άφησε να του δώσω καμιά εξήγηση. Έτσι εγώ ξαναγύρισα βρώμικη , φτωχή , χωρίς φαί και χωρίς ξυραφάκι να ξυρίσω τα πόδια μου στους πέντε δρόμους. Καθώς γυρνούσα τα βράδια στις κακόφημες γειτονιές μη έχοντας κάπου να κουρνιάσω σα σπουργίτι αντίκρισα μπροστά μου ένα αλήτη τον Γιώργο Σειταρίδη ή όπως τον φωνάζανε στη πιάτσα Περιστερόπουλο. Όπως ήμουνα καθισμένη στον υπόνομο και έτρωγα μία τυρόπιτα που μου είχαν πετάξει κάτι παιδάκια μου επιτέθηκε , μου έκσισε τα ρούχα και με βίασε τρις φορές. Το σοκ που επέστη δε με άφηνε να αντιδράσω και να αντισταθώ οπότε εκείνος πάτησε πάνω σε αυτό και με βίασε ακόμα δύο φορές. Με άφησε σχεδόν αναίσθητη και γυμνή στο έρημο σοκάκι και εξαφανίστηκε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ένιωθα πολύ μόνη και σκεφτόμουνα τα έξι μου αδέρφια που δεν είχανε ούτε φαί να φάνε ούτε πεντόβολα να παίξουνε. Μάζεψα τα κομμάτια μου και προχώρησα. Για να βγάλω λίγα λεφτά και να αγοράσω λίγο ψωμάκι χόρευα χιπ-χοπ στους δρόμους. Περαστικοί με προσπερνάγανε και μου ρίχνανε κάποια κέρματα ενώ στο βλέμμα τους έβλεπες πόσο με λυπόντουσαν. Αφού μάζεψα αρκετά για να αγοράσω μισό εισιτήριο για το τρένο ξεκίνησα για την Ορεστιάδα. ( το άλλο μισό εισιτήριο το ξεπλήρωσα κόβοντας τα νύχια των επιβατών). Για καλή μου τύχη με το που πάτησα το πόδι μου στην Ορεστιάδα γνώρισα ένα πολύ καλό κύριο τον Βασίλη Χαλακατευάκη που πούλαγε κουλούρια στο σταθμό. Ήταν τόσο καλός άνθρωπος και μαζί με τη καλή του τη κυρά με περιλθάψανε στο φτωχικό τους. Επιτέλους και εγώ έκανα ένα ζεστό μπάνιο και έβγαλα από πάνω μου τη μαυρίλα και έφαγα και ένα ζεστό πιάτο ψωμί. Ένα πρωί την ώρα που καθάριζα φασολάκια μαυρομάτικα άκουσα μία κόρνα. Βγήκα έξω και είδα δύο αστυνομικούς αλλά δεν έδωσα σημασία. Άκουσα για μία δολοφονία ενός γιου από τον πατέρα του. Ναι ήταν αλήθεια, ο Μάρκος σκότωσε τον γιο του γιατί πάντα με ήθελε δικιά του. Μπήκα στο φτωχικό του κύριου Βασίλη και έβαλα το πιο ωραίο μου φουστανάκι, αυτό με τα πράσινα πεύκα και βγήκα έξω. Εκεί με περίμενε ο Μάρκος στο υπερπολυτελές του αυτοκίνητο. Άνοιξα τη πόρτα μπήκα μέσα και ξεκίνησα τη καινούρια μου ζωή ενώ μετά από δέκα χρόνια και κρατώντας από το χέρι το οκτάχρονο παιδί μου χειροκρότησα τον αδερφό μου στο πρώτο του κονσέρτο ως μαέστρος.

Κυριακή, Μαΐου 20, 2007

Βατραχοπόδαρα

Εχθές το βραδύ κουβεντιάζοντας με κάτι φίλους από τη Σπάρτη μου είπανε για το κόλπο με τον βάτραχο το οποίο ήταν κάτι που με συγκλόνισε. Κάθεται λέει το βατράχι αμέριμνο και χαρωπό πάνω στο νούφαρο και κάνει κουαξ κουαξ. Πας εσύ με ένα τσιγαράκι αναμμένο και του το βάζεις στο στόμα. Ο δόλιος ο βάτραχος δε μπορεί να το φτύσει και το κρατάει και το καπνίζει. Ρουφάει , ρουφάει και ρουφάει καπνό τον οποίο δε μπορεί να βγάλει παρά μόνο από τα αυτιά. Η ολοκλήρωση του θεάματος αυτού γίνεται όταν το βατράχι πaθαίνει νικοτινίαση , φουσκώνει από τον καπνό και σκάει κάνοντας πλαφ.

Ο εφιάλτης με τον βάτραχο.

Ο βάτραχος του πήρε απόφαση επιτέλους. Θα το σκάσω από αυτό το κωλόσπιτο, είπε. Δεν είναι δυνατόν να με κρατάνε κλεισμένο εδώ μέσα εγκλωβισμένο σε μία μπανιέρα, παρέα με δύο μπουκάλια σαμπουάν δύο σε ένα , ένα πιστολάκι 2000 watt και τρία πλαστικά παπιά. Είναι κρίμα δηλαδή. Την ώρα που όλη η οικογένεια έλειπε από το σπίτι θα έπαιρνε των ομματίων του και θα έφευγε για το χωριό. Έτσι από βραδύς άρχιζε να ετοιμάζει τη βαλίτσα του. Έβαλε μέσα τα βατραχοπέδιλα του, τη τσατσάρα για τη χωρίστρα του, ένα σοκολατάκι τσοκόντα, ένα κασκόλ για το κρύο του χειμώνα, το βιβλίο η Πολυάννα παντρεύεται, την ενυδατική κρέμα για τους μαύρους κύκλους, τη πλαστική του κορώνα και δέκα ευρώ για τα εισιτήρια προς Γήθειο. Αφού ήταν έτοιμος πήγε στο κρεβάτι που κοιμόταν το μικρό Μαράκι το αποχαιρετήσει. Το Μαράκι τον αγαπούσε πολύ, ήταν κρίμα να φύγει έτσι χωρίς ένα αντίο. Πήγε και της έδωσε ένα φιλί στο κούτελο ενώ στο προσκεφάλι της άφησε ένα σημείωμα. « Μη μου κακιώνεις καλό μου Μαράκι, το καυσαέριο μου προκάλεσε πρόβλημα στο αναπνευστικό και πρέπει να φύγω. Θα σε αγαπώ για πάντα».
Κλαίγοντας με μαύρο δάκρυ και αφού σκούπισε τις μύξες του με το κασκόλ άφησε πίσω του το διαμέρισμα των Πατησίων και πήρε το δρόμο για το πρακτορείο των κτελ. Επειδή είχε συνηθίσει να βγαίνει βόλτα στους δρόμους μόνο δεμένος με λουράκι κόντεψα δύο φορές να γίνει ένα με την άσφαλτο. Τη μία φορά πήγε να τον πατήσει μία μοτοσικλέτα και τη δεύτερη γλίστρησε και έπεσε μέσα σε ένα υπόνομο. Ευτυχώς εκείνη την ώρα περνούσε μία γιαγιά και της έπεσε η τσάντα πάνω στις σχάρες. Εκείνος γαντζώθηκε πάνω στο λουρί της τσάντας και εξφεντωνίστηκε πάνω στο πρόσωπο της γιαγιάς η οποία άρχισε να οδύρεται και να φωνάζει.
Έτσι λοιπόν κατάφερε να επιβιβαστεί στο κτελ, αφού κρύφτηκε στη κούτα που είχε μέσα ένα πολυέλαιο που ήταν το δώρο για ένα γάμο. Δε το θυμόταν το χωριό. Τον είχαν μαζέψει από εκεί νεογέννητο. Ούτε η λίμνη ήξερε που ήταν. Με το που κατέβηκε από το λεωφορείο συνάντησε τη Σουλτάνα ή οποία των πήρε στο κυνήγι για να τον φιλήσει. Εκείνος έτρεχε σα τρελός κάνοντας κουαξ κουαξ και εκείνη ξύνοντας που και που και το κεφάλι της από πίσω. Ξάφνου και αφού ο βάτραχος είχε κρεμάσει τη γλώσσα έξω από την εξουθένωση ρίχνει ένα σάλτο , προσγειώνεται στην αγκαλιά της Σουλτάνας και εκείνη πλησίασε τα χείλη της στο στόμα του. Το φίλησε με πάθος σε φιλί διάρκειας 39 δευτερολέπτων και ο βάτραχος από την ηδονή έπεσε λιπόθυμος. Η Σουλτάνα έβλεπε καρδούλες να ξεχύνονται από τα μάτια του και περίμενε να μεταμορφωθεί. Όταν εκείνος συνήλθε ήθελε να μείνει για πάντα μαζί της και έτσι τον φυγάδευσε στο κοτέτσι μέχρι να γίνει πρίγκιπας. Ο βάτραχος θέλοντας φαί και ζεστασιά δε τολμούσε να της αποκαλύψει ότι είναι ένα απλό και καθημερινό αμφίβιο.
Το πρωί της Κυριακής η Σουλτάνα κατάλαβε το ψέματα που της είχε αραδιάσει και του έριξε μία κλοτσιά μαζί με την Κυριακάτική εφημερίδα. Ο βάτραχος δε το έβαλε κάτω και κάθισε στο καφενείο του χωριού και ήπιε ένα ελληνικό σκέτο ενώ διάβαζε τα αθλητικά. Εκεί γνώρισε τον Βασίλη που του υποσχέθηκε να τον κρατήσει και να του δίνει φαί ενώ θα τον έβαζε να εργάζεται στα κτήματα τρώγοντας κουνούπια. Οι μέρες περνούσαν και ο βάτραχος έγινε δουλευταράς και καλοαναθρεμμένος. Οι μέρες του περνούσαν ήσυχα και τα πήγαινε καλά και με τον Βασίλη και με τη γυναίκα του. Ένα απόγευμα που έβρεχε θυμήθηκε ότι ο σκοπός που είχε έρθει στο χωριό και έφυγε από τα Πατήσια ήταν για να μάθει να επιβιώνει μόνος του. Έτσι αποχαιρέτησε τον Βασίλη και πήρε και δύο μισθούς μπόνους κάτι ροφούς.
Ο δρόμος για τη λίμνη ήταν δύσκολος και μακρύς. Όταν πέρασε από τις πατατοκαλλιέργειες είδε ένα τρακτέρ να έρχεται κατά πάνω του. Γλύτωσε τη τελευταία στιγμή όταν έπεσε σε μία γεώτρηση. Καθώς περπατούσε συνάντησε ένα σκιάχτρο και του κόπηκε η ανάσα από τη τρομάρα. Τότε αφιλοκερδώς τον πλησίασε ένας πελαργός και του έδωσε το φιλί της ζωής για να σωθεί.
Μέρες περνούσαν και εκείνος ήταν νηστικός και είχε αρχίσει να ξεραίνεται από τον ήλιο. Τη πέμπτη μέρα αφού διέσχισε δύο χιλιόμετρα καλαμιές βρέθηκε σε μια όαση που φαινόταν να ήταν ο ιδανικός τόπος διαμονής του. Άφησε τη βαλίτσα του και μονομιάς έπεσε στη λίμνη. Κουαξ κουξ κολύμπησε μία ωρίτσα περίπου. Βγήκε έξω χωρίς να στεγνώσει τα μαλλιά του με το πιστολάκι και έκατσε αναπαυτικά σε ένα ανατομικό νούφαρο. Ένα μαύρο σύγνεφο φάνηκε στον ουρανό. Μία αστραπή έπεσε πάνω στον βρεγμένο βάτραχο και τον έκανε γκάγκανο.



Υγ: Το καινούριο album της Tori Amos είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει τον τελευταίο χρόνο.
Just take a closer look
Take a closer look
At what it is that's really haunting you
(digital ghost)

Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007

Πα-πα

Έχεις κάνει πίσω τελευταία. Σε βλέπω από τα κιάλια μου και νομίζω ότι είσαι συνέχεια στο ίδιο σημείο χωρίς να με πλησιάζεις. Ούτε μπρος, ούτε πίσω. Γιατί? Καμιά φορά αν κοιτάξεις λίγο δίπλα σου θα βρεις ένα μηχανάκι. Ναι! Ένα μηχανάκι από αυτά με τις δύο ρόδες που κάνουνε βρουμ βρουμ και πηγαίνουνε με σαράντα. Έχει ζέστη τώρα το ξέρω είναι δύσκολο να κάθεσαι κάτω από τον ήλιο. Αλλά να, ξέρεις, μπορείς να το πάρεις στο κήπο σου και να κάνεις πέρα δώθε στη σκιά. Νομίζω ότι θα τα πιάσει τα σαράντα εκεί. Αν όχι δε πειράζει. Άστο και πήγαινε με τα πόδια. Θα σου πω ένα μυστικό. Καμιά φορά με τα πόδια πας πιο γρήγορα αλλά μη σου ξεφύγει σε κανέναν. Είναι γλυκό το παπάκι. Το ξέρω. Το έχεις σε μια κουτα και τα κίτρινα πατουσάκια του χτυπάνε στην εφημερίδα όταν περπατάει. Και σου αρέσει να το ταΐζεις και το αγαπάς. Θα πεθάνει το παπάκι το ξέρεις ε? Θα μείνει από βενζίνη. Πριν αυτό γίνει θέλω να το βγάλεις μια φωτογραφία. Μην ανησυχείς, θα σε αφήσω να μου τη δείχνεις. Κοίτα είναι καλοκαίρι, να μπεις στη θάλασσα και να κολυμπήσεις, κρατάει λίγο το καλοκαίρι και είναι όμορφο. Φοβάσαι ? Μη φοβάσαι. Θα σου πω και ένα άλλο μυστικό. Εχθές που κοιμόμουνα άκουγα ένα ροχαλητό και τρόμαξα. Βγήκα έξω και ήταν μια κουκουβάγια που κοιμόταν. Αστείο δεν είναι?


"There is always something other,
something more than this"
(the cure)

Τρίτη, Μαΐου 08, 2007

Τρομερά πράγματα

Η εβδομάδα που μας πέρασε ήταν άκρως εποικοδομητική. Ιδού τα είκοσι + ένα συμπεράσματα που έβγαλα.



1. Υπάρχουν άνθρωποι που κυκλοφορούν ακόμα με την εμφάνιση των εθελοντών του 2004. Προφανώς επειδή είναι άτομα με σχεδιαστικές ανησυχίες το συνδυάζουν έξοχα με φούξια σορτσάκι οι γυναίκες και με μπεζ παντελόνι και ασορτί σκαρπίνι οι άντρες. Για τρέντυ εμφανίσεις συνδυάζεται με τζιν και ζώνη δερμάτινη, λεπτή με χρυσή αγκράφα.
2. Υπάρχουν άνθρωποι ( νέοι άνθρωποι) που όταν είναι σε μετρό- λεωφορείο και βλέπουν ένα πρεζάκι να έρχεται να κάτσει δίπλα τους σηκώνονται.
3. Η μηχανή ψωμιού κάνει το πιο νόστιμο ψωμί έβερ. Η μαμά μου που βαριέται να μαγειρέψει φτιάχνει 3 φρατζόλες την ημέρα. Μου έχει στουμπώσει το έντερο.
4. Μερικοί έχουν χαρεί που ο Σαρκοζί κέρδισε τις εκλογές στη Γαλλιά. Αλλά τι να λέμε , . εδώ άλλοι ψηφίζουν τον Γιακουμάτο.
5. Πάτησα το ακουστικό του I pod μου και χάλασε. ( η παρατήρηση είναι ότι δε μπορώ να συγχρονίσω τα πόδια μου)
6. Ο Περιστερόπουλος των singles είναι ο πιο καυλιάρικος τύπος άντρα που έχει παίξει ever στην ελληνική τηλεόραση.
7. Ότι όσο πιο κομπλεξικιά είναι κάποια τόσο πιο λίγο τρώει. Το αγαπημένο μου σκηνικό διαδραματίζεται σε κρεπερί όπου ενώ όλοι τσακίζουν από δύο κρέπες μερικές τρώνε μαρούλι ραντισμένο με βαλσάμικο.
8. Ότι καλοκαιριάζει και ο κόσμος δε ξυρίζει τις μασχάλες του. Δε θα πω παραπάνω γιατι έχω φάει και στιφάδο.
9. Ένας δεκαπεντάχρονος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει ξασμένο μαλλί, να φοράει μαύρο t- shirt με γραβάτα, να επικοινωνεί στα αγγλικά και να συχνάζει στο decadence. ( όποιος σκοπεύει να πάει να έχει μαζί μάσκες οξυγόνου και αντιολισθητικές αλυσίδες.)
10. Επιβεβαίωσα την άποψη μου ότι όσοι πιστεύουν στις αδερφές ψυχές πιστεύουν σε πίπες.
11. Το πιο αραχτο επάγγελμα είναι να είσαι μπάτσος σε αστυνομικό τμήμα και κολλάς χαρτόσημα.
12. Ο παναθηναϊκός στο μπάσκετ είναι η καλύτερη ομάδα τα τελευταία 15 χρόνια και θα συνεχίζει να είναι.
13. Ότι η ελευθερία είναι το πιο παραγωγικό πράγμα.
14. Ότι οι φοιτητές κοπανιόντουσαν τόσο καιρό και πήρανε τον πούλο. Μαζί με τους συνταξιούχος, τους συμβασιούχους και τη καλλιτεχνική ομάδα του ζεταιμ.
15. Ότι έχω τα ίδια all star 10 χρόνια και πρέπει να τα πετάξω.
16. Όταν πετάς τα σκουπίδια πρέπει να έχεις αδειάσει τα ζουμιά γιατί μέχρι να τα φτάσεις έξω από τη πόρτα έχεις κάνει τα παρκέ λιωμένο παγοδρόμιο. Εκτός και αν έχεις προσλάβει φορητή Φιλιπινέζα.
17. Έμαθα να στρώνω το κρεβάτι.
18. Ότι όταν δε σου σηκώνεται πρέπει να το αφήνεις στη μοίρα του.
19. Οι ανταύγειες στο μαλλί είναι σκέτη ταλαιπωρία και μέχρι να το επαναφέρεις στο φυσικό τους μπορείς να το παίξεις Παπαχαραλάμπους στους ψύθιρους καρδιάς.
20. Οι τρίχες όταν σφίγγουν οι ζέστες δυναμώνουν.
21. Το να πηγαίνεις Σάββατο πρωί για καφέ σε περιοχές όπως Θησείο, Γλυφάδα, Κολωνάκι είναι σα να πηγαίνεις στο γάμο της Κανά και να μην έχεις προλάβει να πάρεις δώρο από τη λίστα γάμου.

Τρίτη, Μαΐου 01, 2007

Πολλαπλές χρήσεις

( ένα ποστ 100% αυτοβιογραφικό)

Είναι αποδεκτό σχεδόν από το 99 % των ανθρώπων ότι όλα τα αντικείμενα έχουν πολλαπλές χρήσεις.

Παραδείγματος χάρη:

• Με ένα κουτάλι μπορείς να ανακατέψεις το φαγητό , να φας τη σούπα σου, να αλείψεις τη χαλάουα, να το χρησιμοποιήσεις ως σφεντόνα, να παίξεις κρουστά, να κάνεις διάφορα ερωτικά παιχνίδια για τους πιο progressive τύπους , να σπρώξεις το παπούτσι που σε στενεύει και πάει λέγοντας.
• Με έναν φελλό μπορείς να ταπώσεις ένα μπουκάλι ή ένα στόμα, να κάνεις μαθήματα ορθοφωνίας, να περάσεις την ώρα σου ξεφλουδίζοντας τον, να κάνεις χειροτεχνίες και πάει λέγοντας.
• Με ένα μαντήλι μπορείς να χορέψεις καραγκούνα, μπορείς να σταματήσεις μια αιμοραγία, μπορείς να ντυθείς γιαγιά, χωριάτισα ή νίντζα, μπορείς να σκουπήσεις τον ιδρώτα σου , να παίξεις τυφλόμυγα ή απλά να κάθεσαι να τα κοιτάς κάνοντας συλλογή.
• Με τις λέξεις μπορείς να πεις μαλακίες, μπορείς να δώσεις στον άλλον να καταλάβει, μπορεί και όχι. Μπορείς να τραγουδήσεις ή μπορείς να γράψεις ένα κείμενο που αντιστοιχεί στη πραγματικότητα ή όχι με τη προοπτική η διαφορά αυτή να γίνει αντιληπτή. Λέμε τώρα.


Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, λίγο πιο έξυπνοι από τους υπόλοιπους που αντιλήφθηκαν αυτή τη διαφορά και εκμεταλλευτήκανε αυτό ακριβώς το γεγονός ανακαλύπτοντας τα πολυμηχανήματα και κολυμπήσανε στο χρήμα.



Πάνω στη κατάλληλη στιγμή λοιπόν και αφού είχα κουραστεί από το συνεχόμενο σεξ με τον Αναξίμανδρο έρχεται η Μαντάλο που μου τα έχει κάνει τσουρέκια με τις προσκλήσεις και με ρωτάει. Βασικά δεν ήθελα να απαντήσω γιατί φοβάμαι αυτή τη λεπτή γραμμή του πολυμηχανήματος που ανέφερα παραπάνω αλλά επειδή τη συμπαθώ θα το κάνω. Φώτα, μακιγιάζ , πάμε.


1)Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Να έχω μπροστά μου ένα πιάτο χωριάτικη σαλάτα και να παίζω με το λάδι κάνοντας κυκλάκια με το πιρούνι μου.

2)Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Η ενοχλητική δόνηση του κινητού και η περιέργεια για το τι καιρό έχει έξω.

3)Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Μπορώ να το κάνω συνέχεια.Αρκεί να φέρω κάτι στο μυαλό μου.

4)Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Πράσινη, μεγάλη και σκληρή.

5)Το βασικό ελάττωμά σας;
Σκαλίζω τη μύτη μου συνέχεια αλλά ποτέ κανείς δε με έχει δει να το κάνω.

6)Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα δικά μου.

7)Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με τον σούπερ γκούφι.

8)Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Ο Μπάτμαν.

9)Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Ο γύρος την Ευρώπης με το αυτοκίνητο.

10)Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Διαβάζω πλέον ελάχιστα.

11)Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Το να τσαλακώνεται και να κυνηγάει.

12)... και σε μια γυναίκα;
Το να καταλαβαίνει και να ξεχωρίζει.

13)Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο Μανος Λοιζος.

14)Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Συνήθως επειδή με αντικρίζω γυμνή τραγουδάω το « δε χωράς πουθενά, παντού περισσεύεις , δε χωράς πουθενά»

15)Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Κανένα.

16)Η ταινία που σας σημάδεψε;
Καμιά.

17)Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Δεν έχω ιδέα.

18)Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το κίτρινο.

19)Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το δέκα στα μαθηματικά στη Τρίτη δημοτικού.

20)Το αγαπημένο σας ποτό;
Το γάλα.

21)Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για το ότι φεύγω αμέσως όταν είμαι κλεισμένη κάπου που δεν έχει παράθυρα.

22)Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Το να είμαι κλεισμένη κάπου που να μην έχει παράθυρα.

23)Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να φτιάχνω φούσκες από χαρτί, να κάνω κοτσιδάκια τα μαλλιά μου, να τρώω τα πετσάκια από τα δάχτυλα και να παίζω με τη κοιλιά μου.

24)Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ότι κάποια στιγμή θα με πάρουνε χαμπάρι.

25)Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Σε οποιαδήποτε περίπτωση μου κάνει τα πράγματα πιο εύκολα.

26)Ποιο είναι το μότο σας;
Δεν έχω.

27)Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Δε το θέλω και δε το σκέφτομαι.

28)Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Πόσο πάει το μαλλί.

29)Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Στη συνηθισμένη.

Σημείωση:

Οι παραπάνω απαντήσεις είναι 100% προσωπικές και αφορούν 100% τις συνήθειες του κολοκυθιού το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε προσωπικό τετ α τετ με ένα τσούρμο μπάμιες. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στο υπουργείο γεωργίας στο email : astonapaeinagamithei @gmail.com


Επίσης έχω να σας προσκαλέσω στο πιο in πάρτυ όλων τον εποχών που θα διεξαχθεί στη Καστοριά το επόμενο Σάββατο στο οποίο όπως έχω αναφέρει θα είμαι ντυμένη μπαλαντέζα.



Ένα ξεκάθαρο μήνυμα ως conclusion:

"Το παν δεν είναι να αγοράσεις το πολυμηχάνημα αλλά να ξέρεις πότε πρέπει να χρησιμοποιείς τη κάθε λειτουργία του."




Εγώ ( το μακρύ δίπλα στο κίτρινο φύλο) παρέα με τα φιλαράκια μου εξουθενωμένη από την εξάσκηση μπιρίμπας και την επεξήγηση των κανόνων.



- Μη με κοιτάς εμένα με αυτό το βλέμμα γιατί θα γίνει εδώ μέσα του ολοκαυτώματος.


Σας αγαπώ ( μερικούς λίγο περισσότερο)
Κολοκύθι

adopt your own virtual pet!