Ordinary life 7 + 3
Έχω την εντύπωση ότι βγήκα εκτός προγράμματος, δηλαδή το πρόγραμμα είχε να γράψω 10 «Ordinary life» και μετά να παρατήσω το δόλιο τούτου μπλογκ. Η αλήθεια είναι όμως ότι βαριέμαι ακόμα και να γράψω αυτά που μου μένουν.
Καλά , καλά οκ.
Ordinary life 7
Σήμερα μετά από τις πρώτες 6 ώρες που βρισκόμουν στον υπολογιστή έκλεισα τα μάτια μου και νόμιζα ότι ερχόταν κατά πάνω μου ένας τεράστιος ροζ κροκόδειλος. Άνοιξε το στόμα του και αντί για δόντια είχε πλαστική κακοφτιαγμένη μασέλα. Άνοιξα τρομαγμένη τα μάτια μου και τα ξαναέκλεισα αλλά ο κροκόδειλος δεν ερχόταν πάλι.
Ordinary life 8
Εχθές το βράδυ είχαμε οικογενειακό διπλό και ο μπαμπάς μου μας ανακοίνωσε ότι όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει φαροφύλακας. Θεώρησα ότι δε θα με χάλαγε να μεγάλωνα σε ένα φάρο. Σηκώθηκα από τα τραπέζι και πονάγανε τα πόδια μου. Γαμώτο πολύ υγρασία έχει έξω.
Ordinary life 9
Εχθές το μεσημέρι ήρθε ένας φίλος μου σπίτι για καφέ αλλά εγώ δεν ήθελα γιατί νύσταζα πολύ. Του έβαλα μια ταινία να δει στο dvd και εγώ πήγα για ύπνο. Όταν ξύπνησα ήταν μέσα στη καλή χαρά. Είχε στείλει σε μια εκπομπή ένα sms και κέρδισε ένα ταξίδι στο Θιβέτ.
Ordinary life 10
Δεν έχει νούμερα 10. Μη κοιτάς ντε. Δεν έχει σου λέω. Όχι όχι μη με πιέζεις.
………
Όταν άρχισα λοιπόν να γράφω εδώ μέσα είχα βάλει κάποια γκέτο στον εαυτό μου. (ρε γαμώτο άλλη λέξη ήθελα να βρω, το γκέτο δε πάει στη περίπτωση). Οκ γκέτο.
Τα άλλα δύο γκέτοςςςς παραλήφθηκαν σκοπίμος.
Γκέτο νούμερο 3: « θα γράφω μόνο όταν έχω κάτι να γράψω» .
Το παραπάνω μπορεί να εκληφθεί και ως λόγος αποπεράτωσης εργασιών. Καθότι λοιπόν εδώ και αρκετό καιρό ένιωθα σα δημόσιος υπάλληλος που πρέπει να γράφει για να μαζέψει ένσημα για να βγει στη σύνταξη. Και επειδή τίποτα από άλλα αυτά δεν είμαι αποφάθηκα να παραιτηθώ , να κάνω ιδιωτική ασφάληση και να φάω τα λεφτά μου στο Ντουμπάι. Δεν έχω τι να γράψω , δεν έχω φαντασία , δεν έχω όρεξη. Και εδώ έρχεται και κολλάει το email που είχα λάβει από έναν μπλόγκερ το οποίο έλεγε « καλά ρε κολοκύθι, πως μπορείς και είσαι πάντα τόσο χαζοχαρούμενη?» , τότε λοιπόν είχα πάθει ένα στιγμιαίο κοκομπλόκο θεωρώντας τραγικό τον χαρακτηρισμό αλλά μετά το θεώρησα ιδιαίτερο προσόν , αν και πιστεύω ότι δε το έχω. Νομίζω ότι σε αυτό το email δεν είχα απαντήσει. **
Βαριέμαι τόσο πολύ που βαριέμαι αφόρητα να γράψω αυτό το κείμενο και στο τέλος θα βαριέμαι ακόμα περισσότερο να μετρήσω πόσες φορές έχω γράψει τη λέξη βαριέμαι.
Α! Και σε ένα μπλογκοπαίχνιδο με είχαν ρωτήσει πιο είναι το μότο μου. Λοιπόν είναι το…. «Ποτέ δε ξέρεις!»
Καλή χρονιά, καλή συνέχεια, καλές Αποκριές, καλό Πάσχα , καλό σαββατοκύριακο, καλό βράδυ, καλημέρα, καληνύχτα, καλή όρεξη, καλά να περάσεις, καλή επιτυχία. Τα λέμε.
Κολοκύθι
** Η χαρά είναι ένα κλικ που είναι δίπλα στον καθένα.
( Κωνσταντίνος Βήτα)
