Τετάρτη, Οκτωβρίου 31, 2007

Λωρίδα κλειστή

Στο δρόμο με τη καυτή άσφαλτο. Μαύρα πόδια κρατάνε με τα νύχια τους φτερά και πακέτα χαρτομάντιλα. Ο υπολογιστής τους φτύνει ακτινοβολία και στο λεωφορείο η γραβάτα ασφυκτιεί πιο πολύ από εσένα. Ανοίγεις το κουτί και γελάς. Γελάς καθώς ο οισοφάγος σου καταπίνει το ζεστό γιουβαρλάκι. Θέλει λίγο ακόμα λεμόνι. Για να μπορέσει να σε ανατινάξει. Να βγάλει σπίθες , λιγότερες από αυτές που προσπάθησες να αποφύγεις. Θα παίξεις κορώνα ή γράμματα και θα χάσεις όλα τα λεφτά σου στη λατέρνα. Θα σπάσεις τη βελόνα , θα κλείσεις τη μύτη σου όταν περνάς από δίπλα τους, θα αγαπάς κάθε μέρα ακόμα έναν άνθρωπο λιγότερο , θα τραγουδήσεις φορώντας το καλό σου φόρεμα , θα βάλεις στο ψυγείο το γιουβαρλάκι για να φας και αύριο και θα αφήσεις τη τηλεόραση ανοιχτή μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.



Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007

Στέκια

Έχοντας κοινωνική συνείδηση σας παρουσιάζω και σας προτείνω τα μέρη που συχνάζω για μοναδικές και αξέχαστες στιγμές.

  • Σταθμός μετρό Εθνική Άμυνα

    Αναμφισβήτητα ο καλύτερος σταθμός του μετρό μπάι φαρ. Κοσμικό σύμπλεγμα, παθαίνεις κοκομπλόκο και δε ξέρεις από πια έξοδο να βγεις. Από πίσω διαθέτει ωραιατο πάρκινγκ στο οποίο μπορείς να αράξεις και να φας τα πασατέμπο σου ενώ ταΐζεις τα περιστεράκια. Για τις λεύτερες και για τους λεύτερους να μη ξεχάσω να τονίσω πως κάνοντας μια βόλτα στο πεζοδρόμιο μπορείς να γνωρίσεις και βυσματούχο φαντάρο πολλά υποσχόμενο. Το καλύτερο μου να περιμένεις το λεωφορείο να περάσει. Βασική προϋπόθεση να ξέρεις πιο λεωφορείο θες γιατί περνάνε 186,4 διαφορετικά λεωφορεία και είναι κρίμα να φτάσεις στα Μελίσσια ενώ πηγαίνεις Αγία Παρασκευή.

  • Σκαλάκια μεγάρου μουσικής

    Το συγκεκριμένο το προτιμώ Σάββατο για τη βραδινή μου έξοδο. Σε απόσταση αναπνοής από τη πλατεία Μαβίλης μπορείς να πάρεις και τη φρέσκια λουκανικόπιτα σου την οποία μπορείς να απολαύσεις ακούγοντας τον αγαπημένο σου Κοβάλεβιτς , αφιερώματα στον Στράους και φυσικά τον Γιώργο Νταλάρα. Τα σκαλάκια του μεγάρου έχουν κάτι το μαγικό και ευθύς νιώθεις άλλος άνθρωπος καθώς συναντάς κόσμο της αριστοκρατίας , της τέχνης και των γραμμάτων και τη κυρία Νίτσα που παίρνει τσάμπα εισιτήρια επειδή ο άντρας της είναι εφοριακός.

  • Λίμνη Βουλιαγμένης

    Ενδείκνυται για καλοκαίρι, αυτοί όμως που ξέρουν την προτιμούν και το χειμώνα. Συνήθως βρίσκομαι εκεί τις Κυριακές 6:30 με 7:00 το πρωί φορώντας πουά μαγιό και άσπρα σονόνια από κάτω για να μη κρυώνω. Ξεκινάω με διατάσεις ενώ συνεχίζω πέφτοντας στη λίμνη και κάνοντας 100 διπλές. Βγαίνοντας νιώθω τρομερή ευεξία. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

  • Έξω από κλειδωμένα σπίτια στην Ερέτρια.

    Πρόκειται για ένα inside joke, σφήνα, χωρίς το joke.

  • Nαυτικός όμιλος Πειραιά.

    Αυτό είναι ένα σύνδρομο που μου έχει μείνει από τότε που ήμουνα ναυτοπρόσκοπος. Πηγαίνω κάθε μέρα μετά τη δουλεία φορώντας νιτσεράδα και καπνίζοντας πίπα και μετράω τις βαρκούλες, τα ιστιοπλοϊκά και κυρίως τα γιοτ.

  • Οδός Πειραιώς με πατίνια

    Αυτή είναι η γυμναστική της Κυριακής μου. Πιάνω ντουγρού τη Πειραιώς από το Καραϊσκάκη και τη παίρνω μέχρι την Ομόνοια. Στόχος μου, περνώντας έξω από τα μαγαζιά τους να αντικρίσω τα είδωλα μου, όπως τη Νατάσσα Θεοδωρίδου και τον Γιάννη Πλούταρχο και να τους αποσπάσω ένα αυτόγραφο. Επειδή συνήθως αποτυγχάνω καταφεύγω στο να κάθομαι στη πλατεία Ομονοίας στη θέση που ήταν ο δρομέας και να κλαίω με μαύρο δάκρυ.

  • Οικοκυρικός σύλλογος Αθηνών

    Εκεί μαζευόμαστε όλα τα κορίτσια της γειτονιάς και μαθαίνουμε πλέξιμο, μπάλωμα, μαγείρεμα και άλλα χρήσιμα πράγματα που θα μας χρησιμεύσουν στο μέλλον. Κάθε Πέμπτη απόγευμα μας πηγαίνουνε και θέατρο στη λαϊκή απογευματινή και περνάμε πολύ ωραία.

  • Χαριλάου Τρικούπη 82

    Εκεί βρίσκεται γνωστό ζαχαροπλαστείο το οποίο φτιάχνει κάτι κοκ τεραστία, άλλο πράγμα. Τα αγοράζω σε εικοσάδες και τρώω ένα το πρωί και ένα το βράδυ.

  • Πλανητάριο

    Επειδή έχω μία αγάπη για τα άστρα αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ. Προμηθευμένη με παστέλια και ποπ κορν στο ξύνινο τελάρο βγάζω κάθε Σάββατο πρωί το χαρτζιλίκι μου. Το μεσημέρι πάω και τα τρώω στον ιππόδρομο ποντάροντας στον Αρζόρ το νούμερο 4.




Να ανησυχώ?

Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007

Just magic

Πρωτοάκουσα το όνομα Bruce Springsteen όταν ήμουνα σε μία ιδιαίτερη δήθεν αντιαμερικάνικη φάση, και τον προσπέρασα με ιδιαίτερη ευκολία. Όταν λίγο καιρό αργότερα άκουσα για πρώτη φορά το “The river” , ένα τραγούδι που μπαίνει μέσα σου όπως λίγα, θεώρησα ότι ανακάλυψα μια από τις πιο σπάνιες φωνές του πλανήτη. Από τότε έκανα τη φυσαρμόνικα του δικιά μου. Ο σύγχρονα « αριστερός» αμερικάνος καουμπόι επιστρέφει με ένα album που απλά γαμάει. Το magic τον βρίσκει ίσως σε μία από τις πιο δημιουργικές του φάσεις και χαίρομαι που είναι από τους λίγους που δεν έπεσε στη γούβα τον χρόνων του. Ο γοητευτικός τύπος επιστρέφει στον thunder road του και η κατά τη γνώμη μου , μία από τις πιο ερωτικές φωνές του πλανήτη ξεδιπλώνεται ξανά.



We're livin' in the future and none of this has happened yet

Τρίτη, Οκτωβρίου 02, 2007

Possibilities on the rocks

Η Στατιστική είναι επιστήμη που επιχειρεί να εξαγάγει γνώση χρησιμοποιώντας εμπειρικά δεδομένα.

Επεξήγηση:
Τα εμπειρικά δεδομένα ενδέχεται να είναι διάφορα. Τα πάντα εξαρτώνται από τον « συλλέκτη» των δεδομένων αυτών και λιγότερο από τον αναλυτή τους. Διότι αν ο συλλέκτης είναι μάγκας τότε ο αναλυτής παραγκωνίζεται. ( εδώ κολλάει έξοχα και η φράση παίρνει τον πούλο)

Το παραπάνω δεν ήταν επεξήγηση παρά μόνο μία ευκαιρία να χρησιμοποιήσω τη λέξη συλλέκτης που σκέφτηκα και θεώρησα ότι ήταν πολύ έξυπνη για να τη κοτσάρω εδώ.

Ζητάω εξηγήσεις κυρία κολοκύθι:
Είναι Δευτέρα 11 το βράδυ. Διασχίζεις την Κηφισού προς τα κάτω, βγαίνεις Ποσειδώνος και κολλάς σε κίνηση μεγέθους τραβηγμένης ουράς γαϊδάρου. Προχωρώντας ανακαλύπτεις ότι ο σύλλογος ανώνυμων εναλλακτικών πλοιάρχων έχει σύναξη στη μαρίνα του Φλοίσβου και έχει κλείσει όλη τη λεωφόρο.
Δε γίνονται αυτά τα πράγματα αναφωνείς. Δευτέρα βράδυ ο κόσμος βλέπει τηλεόραση. Ποτέ δεν έχει κίνηση τέτοια ώρα.
Πριν μία ώρα:
- Ναι ρε φίλε σου λέω. Σε ένα τεταρτάκι θα είμαι εκεί σου λέω. Άδειος ο δρόμος.

Σε περίπτωση που σε κουτσουλίσει και νυχτόβιο πουλί παίρνεις μακράν έξτρα πόντους.

Το να παίζεις με τις πιθανότητες , λοιπόν, είναι ένα παιχνίδι το οποίο μπορεί να αποβεί εξαιρετικά κερδοφόρο αν δεν αψηφήσεις τον παράγοντα της μη ολοκλήρωσης.*

Το να μη γίνει λοιπόν αυτό που περιμένεις να γίνει είναι το ίδιο πιθανόν με το να αλλάξεις στη διαδρομή γνώμη για αυτό που ήθελες να γίνει.
Είναι ας πούμε σα να ακούς το perfect day , ένα τόσο γλυκό, ευχάριστο, χαρούμενο και –επιτέλους-βγήκα-από-το-λάκο -με-τα-φίδια τραγούδι και να πλαντάζεις στο κλάμα., πιθανότατα επειδή η day δεν ήταν τόσο πέρφεκτ.
Θεωρητικά οι πιθανότητες του να κλάψεις με ένα τέτοιο τραγούδι είναι ελάχιστες. Πιο λίγες και από τις πιθανότητες που υπάρχουν όταν έχεις μπλέξει με παντρεμένο δισεκατομμυριούχο χασάπη να παρατήσει τη γυναίκα και το χασάπικο και να σε ακολουθήσει στις Μαλβίδες.

Συμπέρασμα από τα παραπάνω που καταρρίπτει κάθε μαθηματικό συλλογισμό:
Όταν έχεις 75 % πιθανότητες να σου συμβεί κάτι , έχεις επίσης 75% πιθανότητες να σου συμβεί ακριβώς το αντίθετο.

Επειδή τούτο όμως το μπλογκ το διαβάζουν εκατοντάδες περιβόητοι λογιστές , εφοριακοί, στατιστικοί αναλυτές, καθηγητές, πρυτάνεις και ο πρόεδρος του μαθηματικού ινστιτούτου δικαιολογούμαι και λέω ότι όλα τα παραπάνω εντάσσονται σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσω αυτό το μπλογκ ,το οποίο έχει μία συνεχή και αδιάκοπτη φθίνουσα πορεία ,από τον απόλυτο μηδενισμό καθώς ο συγγραφικός μου οίστρος βρίσκεται σε πέλμα. **

Άσχημο παιχνίδι , στατιστικά αποδεδειγμένο, μπορεί να παίξει η επιλογή καρυδών. Σύμφωνα πάντα με εξακριβωμένες έρευνες ο μέσος άνθρωπος επιλέγει καρύδες σύμφωνα με το σχήμα και κυρίως με το αν το καφέ μαλλί απ έξω είναι έντονα και δε πρασινίζει. Η αλήθεια είναι ότι η φρεσκότητα και η γεύση της καρύδας δεν έχει καμία σχέση με το απ έξω καθώς το 75% των καρυδών που αγοράζουμε από τα σούπερ μάρκετ είναι τζίφος αν και είναι ευπαρουσίαστες.

Συμπέρασμα:
Αν θες να φας καλή καρύδα η μόνη σου ελπίδα είναι να πας στη Μαλαισία, αλλιώς προτίμησε τα σοκολατάκια μπάουντι.

Στοιχηματίζω:
Το 20% των σχολίων θα αναφέρονται στο πόσο τους αρέσει η καρύδα και το 35% για τη κατάθλιψη που τους πιάνει όταν ακούνε το πέρφεκτ ντάι.

Άλλο πράγμα σου λέω.
*μη ολοκλήρωση: Άσχημο συναίσθημα που μπορεί να σε οδηγήσει στη παράνοια,

**Το πέλμα μου σε σετάκι με τη πατούσα και τα δάχτυλα μου στο 75 % των καθημερινών μου δραστηριοτήτων.

adopt your own virtual pet!