Στέκια

Έχοντας κοινωνική συνείδηση σας παρουσιάζω και σας προτείνω τα μέρη που συχνάζω για μοναδικές και αξέχαστες στιγμές.

• Σταθμός μετρό Εθνική Άμυνα
  
  Αναμφισβήτητα ο καλύτερος σταθμός του μετρό μπάι φαρ. Κοσμικό σύμπλεγμα, παθαίνεις κοκομπλόκο και δε ξέρεις από πια έξοδο να βγεις. Από πίσω διαθέτει ωραιατο πάρκινγκ στο οποίο μπορείς να αράξεις και να φας τα πασατέμπο σου ενώ ταΐζεις τα περιστεράκια. Για τις λεύτερες και για τους λεύτερους να μη ξεχάσω να τονίσω πως κάνοντας μια βόλτα στο πεζοδρόμιο μπορείς να γνωρίσεις και βυσματούχο φαντάρο πολλά υποσχόμενο. Το καλύτερο μου να περιμένεις το λεωφορείο να περάσει. Βασική προϋπόθεση να ξέρεις πιο λεωφορείο θες γιατί περνάνε 186,4 διαφορετικά λεωφορεία και είναι κρίμα να φτάσεις στα Μελίσσια ενώ πηγαίνεις Αγία Παρασκευή.

• Σκαλάκια μεγάρου μουσικής
  
  Το συγκεκριμένο το προτιμώ Σάββατο για τη βραδινή μου έξοδο. Σε απόσταση αναπνοής από τη πλατεία Μαβίλης μπορείς να πάρεις και τη φρέσκια λουκανικόπιτα σου την οποία μπορείς να απολαύσεις ακούγοντας τον αγαπημένο σου Κοβάλεβιτς , αφιερώματα στον Στράους και φυσικά τον Γιώργο Νταλάρα. Τα σκαλάκια του μεγάρου έχουν κάτι το μαγικό και ευθύς νιώθεις άλλος άνθρωπος καθώς συναντάς κόσμο της αριστοκρατίας , της τέχνης και των γραμμάτων και τη κυρία Νίτσα που παίρνει τσάμπα εισιτήρια επειδή ο άντρας της είναι εφοριακός.

• Λίμνη Βουλιαγμένης
  
  Ενδείκνυται για καλοκαίρι, αυτοί όμως που ξέρουν την προτιμούν και το χειμώνα. Συνήθως βρίσκομαι εκεί τις Κυριακές 6:30 με 7:00 το πρωί φορώντας πουά μαγιό και άσπρα σονόνια από κάτω για να μη κρυώνω. Ξεκινάω με διατάσεις ενώ συνεχίζω πέφτοντας στη λίμνη και κάνοντας 100 διπλές. Βγαίνοντας νιώθω τρομερή ευεξία. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

• Έξω από κλειδωμένα σπίτια στην Ερέτρια.
  
  Πρόκειται για ένα inside joke, σφήνα, χωρίς το joke.

• Nαυτικός όμιλος Πειραιά.
  
  Αυτό είναι ένα σύνδρομο που μου έχει μείνει από τότε που ήμουνα ναυτοπρόσκοπος. Πηγαίνω κάθε μέρα μετά τη δουλεία φορώντας νιτσεράδα και καπνίζοντας πίπα και μετράω τις βαρκούλες, τα ιστιοπλοϊκά και κυρίως τα γιοτ.

• Οδός Πειραιώς με πατίνια
  
  Αυτή είναι η γυμναστική της Κυριακής μου. Πιάνω ντουγρού τη Πειραιώς από το Καραϊσκάκη και τη παίρνω μέχρι την Ομόνοια. Στόχος μου, περνώντας έξω από τα μαγαζιά τους να αντικρίσω τα είδωλα μου, όπως τη Νατάσσα Θεοδωρίδου και τον Γιάννη Πλούταρχο και να τους αποσπάσω ένα αυτόγραφο. Επειδή συνήθως αποτυγχάνω καταφεύγω στο να κάθομαι στη πλατεία Ομονοίας στη θέση που ήταν ο δρομέας και να κλαίω με μαύρο δάκρυ.

• Οικοκυρικός σύλλογος Αθηνών
  
  Εκεί μαζευόμαστε όλα τα κορίτσια της γειτονιάς και μαθαίνουμε πλέξιμο, μπάλωμα, μαγείρεμα και άλλα χρήσιμα πράγματα που θα μας χρησιμεύσουν στο μέλλον. Κάθε Πέμπτη απόγευμα μας πηγαίνουνε και θέατρο στη λαϊκή απογευματινή και περνάμε πολύ ωραία.

• Χαριλάου Τρικούπη 82
  
  Εκεί βρίσκεται γνωστό ζαχαροπλαστείο το οποίο φτιάχνει κάτι κοκ τεραστία, άλλο πράγμα. Τα αγοράζω σε εικοσάδες και τρώω ένα το πρωί και ένα το βράδυ.

• Πλανητάριο
  
  Επειδή έχω μία αγάπη για τα άστρα αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ. Προμηθευμένη με παστέλια και ποπ κορν στο ξύνινο τελάρο βγάζω κάθε Σάββατο πρωί το χαρτζιλίκι μου. Το μεσημέρι πάω και τα τρώω στον ιππόδρομο ποντάροντας στον Αρζόρ το νούμερο 4.
  
  
  

Να ανησυχώ?