Γκιβ μι ε μπρείκ

Η αλλιώς κάτι αναπάντεχο που μου συνέβη στις διακοπές.

*** Πληγωμένος αβάσταχτα ο Αναξίμανδρος και αφού του είχε προκληθεί στυτική δυσλειτουργία μετά την αποτυχία και της σχέσης του με τη Σούλα ξεκίνησε για τη Κρήτη.


Μέσα στο διαμέρισμα του έκανε πακετάκι τα ρούχα του και αφού τα είχε βάλει ένα ένα σε σακούλες τα τοποθέτησε στις γωνίες της βαλίτσας. Πήρε μαζί του και το μαγικό του καπέλο το οποίο έκρυψε στο ντουλαπάκι του σουμπαρού του για ασφάλεια. Το μαγικό αυτό καπέλο του το δώρισε ένα μέντιουμ στη Ζάκυνθο στην οποία είχε πάει ως εθελοντής για τη σωτηρία της θαλάσσιας χελώνας.

Μπήκε στο καράβι και κοιμήθηκε και τις 9 ώρες πάνω στη πλαστική καρέκλα. Όταν έφτασε στο λιμάνι και πήρε παγωτό μπανάνα και προσπάθησε να βγάλει το αυτοκίνητο του από το τρίτο υπόγειο γκαράζ του λιμανιού. Πάτησε το συναγερμό. Το αυτοκίνητο ήταν παραβιασμένο.

Άνοιξε το πορπαγκάζ. Οι απώλειες πολλές. Ένα σετ μπλε βατραχοπέδιλα, ένα τάπερ με μανιταρόπιτα, δυο τόμοι σκούμπι ντου, μισό κιλό σοκολατάκια καρύδας, μουχλιασμένες πετσέτες θαλάσσης, μία πλαστική ομπρέλα με σύστημα συσπανσιόν και κάτι άσπρες απαίσιες παντόφλες Nike με λαχανί διχάλα.

Έβαλε μπρος τη μηχανή αφού πρώτα τη βούλωσε από το πολύ γκάζι, άνοιξε το ντουλαπάκι και έμεινε σαστισμένος. Το μαγικό καπέλο είχε κάνει φτερά.

Το έπιασε πανικός . Από τη τρομάρα του κόντεψε να πατήσει έναν καραφλό αγροφύλακα. Δυνάμωσε το βόλιουμ για να καλύψει ο Θάνος Καλλίρης το κλάμα και τα αναφιλητά του. Έξυσε τα μούσια του και έβγαλε ένα κομμάτι κερί από τα αυτιά του. Ότι και αν γινότανε έπρεπε να βρει το καπέλο.

Κατευθύνθηκε στο νομό Ρεθύμνου καθώς η μετεωρολογική υπηρεσία προέβλεπε ανέμους νοτιοδυτικούς. Αφού στρίγκλιζε το σαραβαλάκι του περνώντας φαράγκια, γκρεμούς και δρόμους με κουνέλια, έφτασε σε ένα πελώριο ροζ κτίριο. Είχε πια βραδιάσει και αναζητούσε μάταια μια στέγη. Μπήκε μέσα και άκουγε αχνά ένα ήχο μουσικής jazz . Προχωράει και βλέπει σε ένα δωμάτιο έναν τύπο μισόγυμνο να παίζει πλήκτρα ενώ ντουμάνια από καπνούς τον τυλίγανε. Στο κήπο του κτιρίου με θέα όλο το λιβικό πέλαγος υπήρχε ένα κιόσκι με χαμηλά ,χρωματιστά παιδικά σκαμπουδάκια , αρωματικά φίλτρα, δύο κούνιες, φοίνικες και σε ένα πέτρωμα εξωτερικά κρεμόντουσαν δύο χοντρά παλαμάρια. *

Ξαφνικά άκουσε τη σιδερένια πόρτα να κλείνει. Τρόμαξε και ο ιδρώτας του έσταζε στα άτριχα μαγουλά του. Φορούσε ένα σορτσακι λίγο πάνω από το γόνατο με αυτή την άσπρη κυψελοτή επένδυση από μέσα, ένα άσπρο μπλουζάκι με τον Φοίβο και την Αθηνά και σαγιονάρα πλαστική από αυτές με τα χριτς – χρατς. Η εικόνα του έγινε ακόμα πιο αηδιαστική.

Ένας τύπος με μαλλί που άγγιζε το αριστερό του κωλομέρι, φορώντας μωβ σαλβάρι τον βούτηξε από πίσω και τον ακινητοποίησε. Τον έδεσε στα σχοινιά που είχαν στην αυλή και τον κρέμασε ανάποδα. Σε δευτερόλεπτα εμφανίστηκαν και άλλοι από το ίδιο συνάφι.

Ο Αναξίμανδρος με το που τους είδε να τον πλησιάζουνε κατουρήθηκε από το φόβο του. Μοναδικό πρόβλημα το ότι ήταν κρεμασμένος ανάποδα. Ο νόμος της βαρύτητας δε κάνει διακρίσεις.

μάθαμε ότι έχασες το καπέλο σου.
Ναι! Που ξέρετε εσείς για το καπέλο μου?
Το καπέλο αυτό θα γίνει δικό μας.
Ώστε εσείς το έχετε πάρει!
Όχι. οι πληροφορίες μας λένε ότι το καπέλο το πήρε ο νταλικέρης που είχε παρκάρει δίπλα στο αυτοκίνητο σου στο γκαράζ του πλοίου για να το κάνει δώρο στη κόρη του.
Και από εμένα τι θέλετε?
Θα πας στο μέρος που θα σου πούμε. Είναι το εργοστάσιο που θα ξεφορτώσει ο τύπος. Θα το πάρεις πίσω και θα μας το φέρεις.
Και γιατί να το κάνω αυτό?
Γιατί αλλιώς θα έρθεις μαζί μας στο Θιβέτ να σε χρησιμοποιήσουμε για το πείραμα του βατράχου.


Είχε είδη βραδιάσει και ο Αναξίμανδρος ξεκίνησε. Είχε μπροστά του 152,86 μίλια. (τρελή μαγκιά, το word μετατρέπει αυτόματα τα χιλιόμετρα σε μίλια). Έφτασε στο χωριό ξημερώματα. Το πρώτο πράγμα που είδε μπροστά του ήταν ένα BAKERY. Σταμάτησε και πήρε τρεις τυρόπιτες. Ρώτησε για το εργοστάσιο και σε δέκα λεπτά ήταν εκεί. Εντόπισε τη νταλίκα αμέσως. Ο οδηγός κοιμότανε πάνω στο τιμόνι. Κύκλωσε τη νταλίκα και είδε ότι το καπέλο ήταν στη τελευταία καρότσα πίσω από το πανί.

Έλυσε διεξοδικά τα σχοινιά με απόλυτη ησυχία ένα ένα. Πάει να τραβήξει το καπέλο και δε μπορούσε. Ήταν δεμένο. Συντόνισε όλη του τη ψυχραιμία. Ο κόμπος ήταν πολύ γερός. Μετά από μισή ώρα προσπάθεια το λύνει. Το πιάνει στα χέρια του και το φοράει. Αμέσως ένιωσε άλλος άνθρωπος.

Με προσεκτικά βήματα βγαίνει έξω. Την ώρα που κλείνει τη πόρτα νιώθει ένα τράνταγμα στη πλάτη. Γυρνάει απότομα το κεφάλι του και βλέπει έναν γάιδαρο να έχει κολλήσει τη μούρη του στη δικιά του. Το ζώο ανοίγει το στόμα του, βουτάει το καπέλο και καθώς ήταν γάιδαρος σε τούρμπο σπόρτυ έκδοση, γκάζωσε και χάθηκε στο δάσος.

Ο Αναξίμανδρος λιποθύμησε.


….

Ξύπνησε θολωμένος και με πυρετό. Άνοιξε τα μάτια του και βρέθηκε σε ένα στάβλο. Μάταια έψαχνε να βρει μέσα στα άλλα ζώα τον γάιδαρο. Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα μία γιαγιά με κοτσίδες και μαντίλα στο κεφάλι. Στο χέρι της είχε ένα τατουαζ με τον αριθμό 2030. Το μάτι του Αναξίμανδρου καρφώθηκε εκεί. Σίγουρα πρόκειται για έναν κωδικό που θα με οδηγήσει στο καπέλο μου, σκέφτηκε, θα μείνω εδώ μέχρι να το βρω.

Οι μέρες του Αναξίμανδρου περνούσαν δημιουργικά. Κάθε πρωί άρμεγε τις αγελάδες, τάιζες τις κότες και το μεσημέρι έτρωγε μαζί με τη γιαγιά. Δε τη ρωτούσε τι συμβόλιζε ο αριθμός στο χέρι της. Το απόγευμα έσκαβε στα χωράφια και έφτιαχνε με το μυαλό του χάρτες προσπαθώντας να το αποκωδικοποιήσει. Έτσι πέρασε ένας μήνας όταν εκεί που τάιζε το μικρό άλογο καρπούζι τον επισκέφτηκε ο αρχηγός από τον σύλλογο γιόγκα….


Καθόμουνα αμέριμνη στη παραλία και έθαβα τα πόδια μου στην άμμο. Σηκωνόμουνα έκανα πλατς στη θάλασσα , μάζευα κοχύλια και πετούσα πέτρες στη θάλασσα. Σκέφτηκα να κάνω μία βόλτα. Κάτι χρωματιστό λαμπύριζε μέσα στο νερό. Πλησίασα και βλέπω να ξεβράζει το κύμα ένα καπέλο. Μα τι όμορφο που ήταν!!!

Η ώρα είναι 20:30. Ευτυχώς που η γιαγιά έχει σημειωμένη την ώρα που παίρνει το χάπι για τη πίεση.

Το κάπελο του Αναξίμανδρου όπως βρέθηκε στα πόδια μου.

Μπάμπης ο βάτραχος περιμένοντας ανυπόμονα να σφίξει στην αγγαλιά του τον Αναξίμανδρο.

*παλαμαρι=χοντρο ναυτικο σχοινι σε ποικιλα μεγεθη