Matching luggage

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα το πρωί ξύπνησα και πονούσε όλο μου το σώμα. Μια φίλη μου όταν ξυπνάει έτσι λέει ότι ξυπνάει σα να την έχουν βιάσει στον ύπνο της 3 μαύροι. Ε λοιπόν εμένα χθες το βράδυ με βιάσανε 3 μαύροι, 5 λοχαγοί από τα τεθωρακισμένα, και 10 κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι. Τέτοιο πράγμα έπαθα.

Τώρα που είπα τεθωρακισμένα θυμήθηκα ένα φίλο μου που τώρα είναι στη Λίμνο καλή του ώρα και μια περίοδο του είχε καυλώσει και έκανε το μαλλιά του ανταύγειες και έμοιαζε στον Λάκη Γαβαλά αλλά στο πιο άσπρο. Προσωπικά πάντα έτρεφα μια εκτίμηση στους ξανθούς γιατί στο απέναντι σπίτι έμενε ο Ντένις που ήταν ξανθό παιδάκι και μια φορά στα γενέθλια μου που είχε χιονίσει ,το 1991 πρέπει να ήταν ,παίζαμε χιονόμπαλες και εκείνος μου έσκασε μια χιονόμπαλα στη μούρη και η μύτη μου ήταν πρησμένη για τέσσερις μέρες. ( σχόλια της τανίλας για τη μύτη μου παρακαλώ να λείπουνε) ..

Προχθές στο γυμναστήριο ( και καλά έμμεση δήλωση ότι πάω γυμναστήριο) ταυλιάστικα και όχι τίποτα άλλο αλλά έλειπε και η ξανθιά να τρέχει πανικόβλητη και να μου ρίχνει ένα λίτρο νερό λουτρακίου στη μάπα για να συνέλθω ενώ ταυτόχρονα θα μου σήκωνε τα πόδια ψηλά ( κάποια πράγματα είναι θεσμός) και εγώ θα γέλαγα. Αλλά παράπονο δεν έχω γέλασα την επόμενη μέρα που καταίβενα τη σκάλες στο γραφείo και πάτησα τα λαστιχάκια της παντούφλας μου και σαβουρώθηκα μέχρι το ψυγειάκι, από αυτά που βάζεις ευρώ και σου βγάζουν σοκολάτες. Αν έτρεχα λίγο πιο γρήγορα θα έπαιρνα και σοκολάτες χωρίς να βάλω ευρώ. Σημείωσε το αγαπημένο μου ημερολόγιο στις μαλακίες μου.

Στις μαλακίες να καταχωρηθεί παρακαλώ και ένα Γ που είχα πάρει στη γλώσσα στην Τετάρτη δημοτικού . Η μαλακία δεν είναι το Γ , η μαλακία είναι ότι όλα τα άλλα παιδάκια που είχανε πάρει Γ κλαίγανε και η δασκάλα τους τα έκανε Β αλλά εγώ το ζώον δεν έκλαιγα. Ε μετά έκλαιγα στο σπίτι που η μαμά μου μου φώναζε και μετά τη κυνηγούσα με τη παντόφλα γύρω γύρω από τη τραπεζαρία , τέλος πάντων για να μη τα πολυλογώ η μαμά μου μέχρι να τελειώσω το δημοτικό πετσί και κόκαλο είχε μείνει.

Ωραία περνούσαμε τότε, πήγαινα και εκδρομές με τον φίλο μου το Γιάννη στην Αγία Μαρίνα εκεί που πάνε οι αξιωματικοί του ναυτικού που ήταν ο μπαμπάς του. Εγώ του έλεγα τι κάνει ο μπαμπάς σου ο ναύτης και πολύ τον εκνεύριζα και πέρναγα πολύ ωραία. Εκείνος μόλις είχε πάρει ένα αεροβόλο και με σημάδευε στη γάμπα και εγώ μια φορά που κοιμότανε έφτιαξα μπαλάκια από αλουμινόχαρτο και του τα έβαλα στο στόμα. Ε ο Γιάννης δε με αγαπάει πια.
Το καλύτερο από όλα ήτανε σήμερα που χάθηκα στο Γέρακα , (γέρακας= πρώην βουνό). Ωραία σπίτια εκεί και οι δρόμοι ρε παιδιά πολύ προσιτοί. Μόνο νταλίκα περνάει από εκεί, τριαξονική πάντα. Ε καμιά δεκαριά χιλιόμετρα γύρω από τον γέρακα πρέπει να έκανα. Όποιος μένει εκεί και διαβάζει να ξέρει ότι έχω περάσει έξω από το σπίτι του, χάλια οι ζαρντινιέρες. Στο γυρισμό βρέθηκα στα Βριλήσσια ο θεός και η ψυχή του κολοκυθιού πως βρέθηκα εκεί και σταμάτησα σε ένα περίπτερο να πάρω μια αμίτα , από αυτές που πίνει ο Τσαλίκης. Καλά ο περιπτεράς είχε μια ασημένια καδένα στον καρπό και ανοιχτό πουκάμισο , τα χάλια του είχε και μας το παίζουνε και χαικλασάτοι οι Βριλησσιώτες. ( τρελή υπόνοια για μούφα νίντζα- ονόματα δε λέμε). Αφού διέσχισα το κάθε στενό και μίλησα με το κάθε γατί της περιοχής αντίκρισα μπροστά μου τη Κηφισίας. Σαν όαση μου φάνηκε , σα την όαση που αντίκρισε η Βλαχοπούλου στη ταινία με το Βαγγέλη άνοιξε. Χάθηκα λοιπόν αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα άτομο που στις πανελλήνιες έγραψε 19 μαθηματικά, 15 έκθεση, 10 βιολογία και 3 ιστορία?

Πάντως κάθε καλοκαίρι που έρχεται αντιλαμβάνομαι γιατί μας πιάνει μανία για αδυνάτισμα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά για να χωράμε στις παραλίες. Γιατί όσο να πεις όσο πιο μικρές διαστάσεις έχεις τόσο μεγαλώνουνε και οι πιθανότητες να βρεις τετραγωνικό εκατοστό να απλώσεις τη πετσέτα σου. Γι αυτό από εδώ και πέρα λέω να τις κόψω τις πετσέτες. Θα αγοράσω μαγιό με φορητά ανεμιστηράκια που θα λειτουργούν με ηλιακή ενέργεια και θα μου στεγνώνουν το μαγιό ενώ εγώ θα φτιάχνω ανενόχλητη αμμολόφους με τα κουβαδάκια μου.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο σε αφήνω τώρα γιατί πρέπει να πάω να τρίψω τις φτέρνες μου. Τα λέμε άλλη φορά αν δεν έχω σαλτάρει η αν δε βρίσκομαι στη Νιεμβέργη.

Το παντοτινά δικό σου,
Κολοκύθι


edit γιατί ξέχασα να βάλω τραγούδι:

Θέλω επειγόντως διακοπές
Κάτω απ’ την πανσέληνο βουτιές
Πες μου πως και εσύ πολύ το θες
Να σ’ αγαπήσω
(Kώστας Μαρτάκης)