Τρίτη, Ιουνίου 12, 2007

Remote?

Μπήκε μέσα και θόλωσε από τις εικόνες. Έβλεπε το σκήνωμα να στέκεται μισοκαμμένο και τα κεριά να λιώνουνε σιγά σιγά και ανατρίχιασε. Είχε να ανατριχιάσει πολύ καιρό. Δε σταμάτησε προχώρησε και άλλο και κρύφτηκε σε μία γωνία. Σχεδόν διπλώθηκε για να μη φαίνεται. Η μυρωδιά του λιβανιού του δημιουργούσε μια αίσθηση πείνας.
Ετοίμασα το τυροπιτάκια προσεκτικά. Τα τύλιξα όλα ένα ένα. Δε μου ξέφυγε καμία γωνία. Έκαψα το λάδι και τα πέταξα όλα μέσα. Όταν τελειώσανε περίμενα να κρυώσουν και τα έβαλα μέσα σε ένα αλουμινόχαρτο.
Τον βρήκα μισοκοιμισμένο. Του χάιδεψα το πρόσωπο και άφησα τα τυροπιτάκια δίπλα του. Δε του μίλησα. Έκλεισα τη πόρτα , μπήκα στο αυτοκίνητο και πήγα σπίτι μου κατευθείαν.
Ξύπνησε και έγλειψε τα χείλια του. Κοίταξε δίπλα και είδε το αλουμινόχαρτο. Το άνοιξε και έφαγε ένα τυροπιτάκι. Διάολε! Δεν ήθελε να φάει. Απλά διψούσε. Έβγαλε το ραδιοφωνάκι και έβαλε μουσική. Το έβαλε στο τέρμα, όσο πιο δυνατά μπορούσε. Τραγουδούσε πιο δυνατά για να καλύψει τη φωνή του τραγουδιστή.
Σηκώθηκα απότομα , κάπου είχα βάλει το τηλεκοντρόλ. Όλο αηδίες έχει και αυτή η γαμημένη η τηλεόραση. Προσπάθησα να αλλάξω κανάλι από το κουμπί δίπλα στην οθόνη. Δε λειτουργεί η μαλακία. Μπούμπι ένα εδώ! Μπορείς να μου βρεις το κοντρολ σε παρακαλώ??
Άκουγε φωνές απ έξω . Δε μπορούσε όμως να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά. Έγειρε ξανά κρατώντας τη σακούλα σφιχτά.
Έκανα ένα μπάνιο στα γρήγορα μη τυχόν και δε προλάβω. Τον σκεφτόμουνα κάθε τόσο αλλά δε μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο. Άραγε θα του αρέσουν τα τυροπιτάκια μου? Έλα ρε συ άκουσα τη φωνή δίπλα μου. Σε όλους αρέσουν τα τυροπιτάκια σου.
Ανοίξανε τη σιδερένια πόρτα βίαια και τον βρήκανε εκεί. Και έμεινε εκεί. Ακίνητος, μαύρος και άψυχος. Πήρανε τη σακούλα , του σκεπάσανε το πρόσωπο με ένα πανί και έφυγαν. Με τα κεριά να λιώνουνε πάνω του.
Στέγνωσα τα μαλλιά μου, έβαλα μάσκαρα και πήγα να κλίσω το πορτατίφ. Πάλι πάνω στο τηλεκοντρόλ καθόμουν η ηλίθια.

10 σχόλια:

Τη 11:05 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Tanila είπε...

Πολύ θανατικό στα μπλογκς σήμερις.

Μπονζούρ
(η μύτη σου είναι σαν αμπαζούρ)

 
Τη 12:07 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Χμμμ..ενθουσιασμός!

 
Τη 12:47 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

μιαμ τυροπιτακι !

 
Τη 12:50 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger lazinio είπε...

e vevaia me tiganita turopitakia epathe emfragma o an8rwpas. foul xolisterini

 
Τη 2:16 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Pardon...?

 
Τη 3:55 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger BeBe είπε...

Υπόκλιση.

 
Τη 9:26 π.μ. , Ο χρήστης Blogger angeliki marinou είπε...

Τί όμορφο κείμενο!

 
Τη 3:57 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

Διακρίνω ολιγόστιχα σχόλια και αυτό με κάνει να ανυσηχω. :-P
Ευχαριστώ
Ευχαριστώ
Ευχαριστώ
Ευχαριστώ
Ευχαριστώ
Ευχαριστώ
Ευχαριστώ

ΥΓ: Τα τυροπιτάκια ήταν λίγο τηγανιτά. Μετά μπήκανε στο φούρνο.
ΥΓ2: Αμπαζούρ είσαι εσύ ολόκληρη.

 
Τη 9:06 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Είναι κι αυτό μια άποψη... :P

 
Τη 3:07 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger BeBe είπε...

Ερώτηξις: Είμαι καρότο με πράσινο κεφαλάκι-χορταράκι-καπελάκι από πάνου ή σκέτο; χαχαχαχα. Μάκι

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

adopt your own virtual pet!