Κυριακή, Μαΐου 20, 2007

Βατραχοπόδαρα

Εχθές το βραδύ κουβεντιάζοντας με κάτι φίλους από τη Σπάρτη μου είπανε για το κόλπο με τον βάτραχο το οποίο ήταν κάτι που με συγκλόνισε. Κάθεται λέει το βατράχι αμέριμνο και χαρωπό πάνω στο νούφαρο και κάνει κουαξ κουαξ. Πας εσύ με ένα τσιγαράκι αναμμένο και του το βάζεις στο στόμα. Ο δόλιος ο βάτραχος δε μπορεί να το φτύσει και το κρατάει και το καπνίζει. Ρουφάει , ρουφάει και ρουφάει καπνό τον οποίο δε μπορεί να βγάλει παρά μόνο από τα αυτιά. Η ολοκλήρωση του θεάματος αυτού γίνεται όταν το βατράχι πaθαίνει νικοτινίαση , φουσκώνει από τον καπνό και σκάει κάνοντας πλαφ.

Ο εφιάλτης με τον βάτραχο.

Ο βάτραχος του πήρε απόφαση επιτέλους. Θα το σκάσω από αυτό το κωλόσπιτο, είπε. Δεν είναι δυνατόν να με κρατάνε κλεισμένο εδώ μέσα εγκλωβισμένο σε μία μπανιέρα, παρέα με δύο μπουκάλια σαμπουάν δύο σε ένα , ένα πιστολάκι 2000 watt και τρία πλαστικά παπιά. Είναι κρίμα δηλαδή. Την ώρα που όλη η οικογένεια έλειπε από το σπίτι θα έπαιρνε των ομματίων του και θα έφευγε για το χωριό. Έτσι από βραδύς άρχιζε να ετοιμάζει τη βαλίτσα του. Έβαλε μέσα τα βατραχοπέδιλα του, τη τσατσάρα για τη χωρίστρα του, ένα σοκολατάκι τσοκόντα, ένα κασκόλ για το κρύο του χειμώνα, το βιβλίο η Πολυάννα παντρεύεται, την ενυδατική κρέμα για τους μαύρους κύκλους, τη πλαστική του κορώνα και δέκα ευρώ για τα εισιτήρια προς Γήθειο. Αφού ήταν έτοιμος πήγε στο κρεβάτι που κοιμόταν το μικρό Μαράκι το αποχαιρετήσει. Το Μαράκι τον αγαπούσε πολύ, ήταν κρίμα να φύγει έτσι χωρίς ένα αντίο. Πήγε και της έδωσε ένα φιλί στο κούτελο ενώ στο προσκεφάλι της άφησε ένα σημείωμα. « Μη μου κακιώνεις καλό μου Μαράκι, το καυσαέριο μου προκάλεσε πρόβλημα στο αναπνευστικό και πρέπει να φύγω. Θα σε αγαπώ για πάντα».
Κλαίγοντας με μαύρο δάκρυ και αφού σκούπισε τις μύξες του με το κασκόλ άφησε πίσω του το διαμέρισμα των Πατησίων και πήρε το δρόμο για το πρακτορείο των κτελ. Επειδή είχε συνηθίσει να βγαίνει βόλτα στους δρόμους μόνο δεμένος με λουράκι κόντεψα δύο φορές να γίνει ένα με την άσφαλτο. Τη μία φορά πήγε να τον πατήσει μία μοτοσικλέτα και τη δεύτερη γλίστρησε και έπεσε μέσα σε ένα υπόνομο. Ευτυχώς εκείνη την ώρα περνούσε μία γιαγιά και της έπεσε η τσάντα πάνω στις σχάρες. Εκείνος γαντζώθηκε πάνω στο λουρί της τσάντας και εξφεντωνίστηκε πάνω στο πρόσωπο της γιαγιάς η οποία άρχισε να οδύρεται και να φωνάζει.
Έτσι λοιπόν κατάφερε να επιβιβαστεί στο κτελ, αφού κρύφτηκε στη κούτα που είχε μέσα ένα πολυέλαιο που ήταν το δώρο για ένα γάμο. Δε το θυμόταν το χωριό. Τον είχαν μαζέψει από εκεί νεογέννητο. Ούτε η λίμνη ήξερε που ήταν. Με το που κατέβηκε από το λεωφορείο συνάντησε τη Σουλτάνα ή οποία των πήρε στο κυνήγι για να τον φιλήσει. Εκείνος έτρεχε σα τρελός κάνοντας κουαξ κουαξ και εκείνη ξύνοντας που και που και το κεφάλι της από πίσω. Ξάφνου και αφού ο βάτραχος είχε κρεμάσει τη γλώσσα έξω από την εξουθένωση ρίχνει ένα σάλτο , προσγειώνεται στην αγκαλιά της Σουλτάνας και εκείνη πλησίασε τα χείλη της στο στόμα του. Το φίλησε με πάθος σε φιλί διάρκειας 39 δευτερολέπτων και ο βάτραχος από την ηδονή έπεσε λιπόθυμος. Η Σουλτάνα έβλεπε καρδούλες να ξεχύνονται από τα μάτια του και περίμενε να μεταμορφωθεί. Όταν εκείνος συνήλθε ήθελε να μείνει για πάντα μαζί της και έτσι τον φυγάδευσε στο κοτέτσι μέχρι να γίνει πρίγκιπας. Ο βάτραχος θέλοντας φαί και ζεστασιά δε τολμούσε να της αποκαλύψει ότι είναι ένα απλό και καθημερινό αμφίβιο.
Το πρωί της Κυριακής η Σουλτάνα κατάλαβε το ψέματα που της είχε αραδιάσει και του έριξε μία κλοτσιά μαζί με την Κυριακάτική εφημερίδα. Ο βάτραχος δε το έβαλε κάτω και κάθισε στο καφενείο του χωριού και ήπιε ένα ελληνικό σκέτο ενώ διάβαζε τα αθλητικά. Εκεί γνώρισε τον Βασίλη που του υποσχέθηκε να τον κρατήσει και να του δίνει φαί ενώ θα τον έβαζε να εργάζεται στα κτήματα τρώγοντας κουνούπια. Οι μέρες περνούσαν και ο βάτραχος έγινε δουλευταράς και καλοαναθρεμμένος. Οι μέρες του περνούσαν ήσυχα και τα πήγαινε καλά και με τον Βασίλη και με τη γυναίκα του. Ένα απόγευμα που έβρεχε θυμήθηκε ότι ο σκοπός που είχε έρθει στο χωριό και έφυγε από τα Πατήσια ήταν για να μάθει να επιβιώνει μόνος του. Έτσι αποχαιρέτησε τον Βασίλη και πήρε και δύο μισθούς μπόνους κάτι ροφούς.
Ο δρόμος για τη λίμνη ήταν δύσκολος και μακρύς. Όταν πέρασε από τις πατατοκαλλιέργειες είδε ένα τρακτέρ να έρχεται κατά πάνω του. Γλύτωσε τη τελευταία στιγμή όταν έπεσε σε μία γεώτρηση. Καθώς περπατούσε συνάντησε ένα σκιάχτρο και του κόπηκε η ανάσα από τη τρομάρα. Τότε αφιλοκερδώς τον πλησίασε ένας πελαργός και του έδωσε το φιλί της ζωής για να σωθεί.
Μέρες περνούσαν και εκείνος ήταν νηστικός και είχε αρχίσει να ξεραίνεται από τον ήλιο. Τη πέμπτη μέρα αφού διέσχισε δύο χιλιόμετρα καλαμιές βρέθηκε σε μια όαση που φαινόταν να ήταν ο ιδανικός τόπος διαμονής του. Άφησε τη βαλίτσα του και μονομιάς έπεσε στη λίμνη. Κουαξ κουξ κολύμπησε μία ωρίτσα περίπου. Βγήκε έξω χωρίς να στεγνώσει τα μαλλιά του με το πιστολάκι και έκατσε αναπαυτικά σε ένα ανατομικό νούφαρο. Ένα μαύρο σύγνεφο φάνηκε στον ουρανό. Μία αστραπή έπεσε πάνω στον βρεγμένο βάτραχο και τον έκανε γκάγκανο.



Υγ: Το καινούριο album της Tori Amos είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει τον τελευταίο χρόνο.
Just take a closer look
Take a closer look
At what it is that's really haunting you
(digital ghost)

22 σχόλια:

Τη 7:22 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Μαρή πού βρήκε μπρίζα στη λίμνη για τον (μ)πιστολάκι?
Θα μου πεις τώρα, γιατί πού βρήκα τα μαλλιά... αλλά είναι άλλη ιστορία αυτή :P
σμακ :)

 
Τη 12:09 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Άγνωστη είπε...

Λυπήθηκα που δεν είχε happy end ο κακομοίρης, ήταν συμπαθητικός... :)

 
Τη 1:27 π.μ. , Ο χρήστης Blogger mc είπε...

Ωωω το κακόμοιρο το βατραχάκι...(Το ξέκανες μαρή με τόσο κολύμπι!)

 
Τη 9:17 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Eιλικρινά λυπάμαι που έχασες το μόνο άντρα που του άρεσες.
Προσφέρονται ράφια σε καλές τιμές. Μεγάλη ποικιλία. Πληροφορίες εντός.

 
Τη 11:19 π.μ. , Ο χρήστης Blogger BeBe είπε...

Μου θύμισε το γνωστό ανέκδοτο της Κιβωτού του Νώε...Ω! το τσαμένο το βατραχάκι....
Καλημέρες κολοκυθάκι!

 
Τη 12:14 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger angeliki marinou είπε...

Είμαστε όλοι μας βατράχια (με πομπώδες ύφος Εθνικού Θεάτρου).

Γαμώ τα κείμενα όμως.

 
Τη 12:38 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger kabamaru είπε...

goustarw paramithakia me prigipes kai vatraxous( den eimai gay). Episis pio einai telika to ithiko didagma?

 
Τη 12:54 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Downhill.... είπε...

πώς συντονίζεται αυτή η κεραία???

Το γραπτό σου είναι ένας ακατάληπτος χείμαρρος ασυναρτησιών, κακογραμμένης παιδικής ονείρωξης και ασύμετρης ανάδευσης χιούμορ και μαύρου χιούμορ και μή χιούμορ και δραματικού χιούμορ αλλά χωρίς το χιούμορ...

με λίγα λόγια μου άρεσε.

 
Τη 12:55 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Downhill.... είπε...

αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς σκέφτεσαι...πώς επιζείς σε αυτό τον κόσμο...

...και έχεις και δουλεια????

 
Τη 12:59 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Downhill.... είπε...

κουαξ??

 
Τη 2:30 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

κολοκυθάκι μου είσαι καλά;
θες να πάμε καμια εκδρομή;
θέλεις να πάμε σε σπα?

α by the way το κείμενο τα'σπα.

 
Τη 4:07 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#θαλασσομπουρδουκλωμενη- είχε φορητό πιστολάκι με μπαταρίες που το είχε καβατζώσει απο το σπίτι. ντιπ για ντιπ φαντασιά δεν έχεις. :-P
#άγνωστη- μερικοι το λένε σκληρή ζωή. Μερικοί απλά γκαντεμιά. φιλια! :-)
#ampot-αυτό φταίει που ήταν βραδυποδαρο και χαζό , εγώ καμία ευθύνη δεν έχω!
#τανίλα- το νου σου και ετοιμάζω κείμενο με θαλάσσιο ελέφαντα που είναι η καινούρια μου κατάκτηση για να σκάσεις απο τη ζήλια σου ξεμαλλιασμένη μπατανόβουρτσα.
#μπεμπε- πολύ σουξέ αυτό το βατράχι τελικά. Πιο είναι αυτό το ανέκδοτο? Δε το ξέρω!
#ρεντον- Αυτό σε παρακαλώ θέλω να το δω. Ανεβασμένη πάνω στο στασίδι να απαγγέλεις μονόλογους. Γαμώ τους μονόλογους όμως.
#καμπαμαρού- μετά τον θαυμασμό για τη Βουγιουκλάκη και το καμουτσίκι τώρα και άλλη αποκάλυψη. Ι adore kabamaru!
#κυριε κατηφορη- σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Μετά από το σχόλιο σας σκέφτομαι να στείλω ένα ντοκυμαντερ στο bbc.Επίσης ποιος σας ειπε ότι σκέφτομαι?
κουαξ ( ήχος με κρεμασμενη τη γλώσσα εξω)
#αργυρένια- θελω, θελω, θελω. Θα τα σπασω ολα λεμε.

 
Τη 11:22 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger fevis είπε...

Βρε το καημένο το ζωντανό... Πάντως να ομολογήσω πως ήταν οργανωμένο το αμφίβιο... Εγώ τόσους βατράχους έχω φιλήσει στην ζωή μου μέχρι σήμερα, σεσουάρ στην τσάντα δεν είχε κανείς... :-)

 
Τη 12:55 π.μ. , Ο χρήστης Blogger divine mitsakos είπε...

krima...
----
i Tori einai thea

 
Τη 10:33 π.μ. , Ο χρήστης Blogger mithradir είπε...

Θεός ο κυρ. Βάτραχος. Δυστυχώς όμως την έπαθε και αυτός όπως θα την πάθουμε και όλοι μας. Life is a bitch and then you die...

 
Τη 3:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger BeBe είπε...

Για το ανέκδοτο θέλει οπτικοακουστική για να το καταλάβεις και να γελάσεις. Αν στο γράψω,χάνει το μισό γέλιο..

Έχεις πρόσκληση, είμαι περίεργη να δω ποιούς θα επιλέξεις, με ποια κριτήρια και πως θα τους μπλέξεις σε ιστορία.
Καλησπερούδια

 
Τη 1:19 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Βάτραχος σιχαμερό ζώο. Ειδικά όταν μετατρέπεται σε πριγκηπα!

 
Τη 7:03 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Κατουρημένη ποδιά είπε...

λυπήθηκα για το τσιγάρο..

 
Τη 1:10 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger insomnia#3 είπε...

βάτραχος ,ξεβάτραχος απόλυτο ξενέρωμα το τέλος , όχι γιατί δεν είχε happy-end αλλά γιατί το τέλειωνεις έτσι απότομα σαν να χτύπησε το κουδούνι ...


ανόητη.(sic!!!)

 
Τη 5:46 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#fevis-εμ κοπελιά! Η επιλογή στα βατραχοειδή είναι η πιο δύσκολη δουλειά. λέμε τωρα. :-P
#μητσακλα- κρίμα και άδικο δε λες τίποτα. :-)
# mithradir-τόσο άσχημα λες να είναι τα πράγματα?Βρε λες?
#Μπεμπέ- Θα την επεξεργαστώ καταλλήλως τη πρόσκληση.
#idimon-τα αγαπάω τα βατράχια. λίγα μαζί τους! :-P
#κατουρημένε- είσαι πολύ σουρεάλ τύπος εσύ τελικά.
#ινσόμνια- βασικά όταν γράφω πάντα στο τέλος βαριέμαι γι αυτό και τελειώνουν όλα απότομα. χι

 
Τη 5:38 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger αμμος είπε...

Μοιάζει παιδικό, αλλά είναι πολύ ευφυές κείμενο, μπράβο σου. Επειδή σε συμπαθώ θα σου δώσω και κουλτουριάρικη ιδέα για συνέχεια: μαζεύονται όσες γυναίκες αγάπησαν το βάτραχο και κατασπαράζουν το ψημένο του σώμα, και καλά αναφορά στις Βάκχες (αν σου κάνει υπερβολικά σοβαρό, βάλε τη γκαρσόνα βου από το «Κωνσταντίνου και Ελένης» να παίξει το ρόλο, το «Σκύλες της λύσσας» που έλεγε από εκεί είναι.)

 
Τη 9:33 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Αν δεν τον σκότωνες τον φουκαρά θα μπορούσαμε να τον είχαμε κάνει cartoon. Ίσως και βάτραχο σούπερ ήρωα. Είχε τόσο sex-apeal ο καημένος.

Και για όνομα... αυτό το γκάγκανο κάτω απ'το λούκι το λέτε ;)

(American doll posse rulez)

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

adopt your own virtual pet!