Περίεργη ατμόσφαιρα

Το εσωτερικό μου τηλέφωνο χτύπησε. Κατέβηκα στο γραφείο του. Με κοίταξε έντονα με τα μαύρα του μάτια και μου είπε πόσο σημαντική είναι η δουλεία μου. Με επιβράβευσε με διακόσια ευρώ παρά πάνω και έκλεισα τη πόρτα του γραφείου του χαρούμενη.

Γύρισα σπίτι και η μαμά μου είχε έτοιμο φαγητό , κοκκινόψαρο με καρρότα στη κατσαρόλα που μου αρέσει πολύ. Χώθηκα στη αγκαλιά της και την έκανα ευτυχισμένη με τη χαρά μου. Μετά από λίγο ήρθε και ο μπαμπάς μου και φάγαμε όλοι μαζί. Μου είπαν πόσο περήφανοι είναι για τη κόρη τους.

Το βράδυ πήγα στο Γιάννη. Μου έβαλε να ακούσω ένα καινούριο τραγούδι που έγραψε και λέγαμε για ώρες τα νέα μας. Μου είπε ότι είμαι η πιο ωραία γκόμενα που είχε ποτέ και ότι κάνω τις καλύτερες πίπες.

-Γεια σου Στέλλα.
-Γεια σου Άννα.

Ο Μάκης έκανε να γυρίσει αλλά δε τα κατάφερε. Του έφτιαξα λουκάνικα τηγανιτά. Είναι γλύκας ο αδελφούλης μου όταν γουργουρίζει το στομαχάκι του.

- Γεια σου Αντώνη.


Πέταξα κάτω τη τσάντα και ξάπλωσα στο κρεβάτι με τα πόδια προς τα πάνω να ακουμπάνε στους τοίχους. Έχω αδυνατίσει τώρα τελευταία. Δε ξέρω γιατί. Έβαλα να ακούσω joy division και σκεφτόμουνα πολύ έντονα τη Σοφία.

Τι να κάνει ρε γαμώτο η Σοφία?

Πως ξεχάστηκα έτσι ρε πούστη μου. Πρέπει να πάρω δώρο για τον Αποστόλη , να βγάλω το σκύλο βόλτα και να πάρω και λεφτά από τη τράπεζα. Πότε πήγε 8 η ώρα?

- Γεια σου Άρη.
- Γεια σου Κατερίνα.


Καλά μη τολμήσεις και ξανασηκώσεις χέρι πάνω μου!

Είναι κάποιες φορές λίγο πριν κοιμηθώ που κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά και ακουμπάω τη παλάμη μου στο τοίχο. Περιμένω εκεί λες και θα έρθει κάποιος και θα τη κλείσει στα χέρια του.


Ρε συ, πέθανε ο Σωτήρης. Το ήξερες? Εντάξει μεγάλος ήτανε αλλά κρίμα.


- Είσαι τόσο γλυκιά μωράκι μου.
- Αλήθεια το λες?
- Ναι.
- Είμαι τόσο ευτυχισμένη που είσαι μαζί μου. Θέλω να το πω σε όλο τον κόσμο.


Νομίζω ότι ο Μιχάλης με κερατώνει. Θέλω να χωρίσω. Πρέπει να προετοιμάσω τα παιδιά. Να το κάνω?

- Σε χρειάζομαι Γιώργο.

Και ένα και δύο και τρία. Ψηλά το πόδι, να το νιώθουμε να τραβάει. Έλα λίγο ακόμα.

- Ρε μαλάκα πολύ καύλα δεν είναι η Μαρία.?
- Ναι ρε συ. Αλλά χοντρή δεν είναι?

Έτσι και αλλιώς η Μαρία γουστάρει τον Νίκο. Τζάμπα κόπος παιδιά.

Θέλω μωρό. Έχω φτάσει πια τα τριάντα οκτώ. Θέλω μωρό.

Κοιτάω από το παράθυρο. Δε βλέπω τα δεκάδες αυτοκίνητα που περνάνε. Βλέπω μόνο θάλασσα. Μόνο θάλασσα βλέπω. Και σκέφτομαι γιατί να είμαι εδώ.


Δε έχει πάρει τηλέφωνο από τότε. Καλύτερα. Ούτε εγώ τον πήρα. Τελείωσε, έτσι και αλλιώς δε τον σκέφτομαι πια. Πολύ καλύτερα.

- Γεια σου Βασίλη.
- Γεια σου Φώτη .


Θέλω να παραιτηθώ από αυτή τη δουλεία. Δε νομίζω ότι έχω να δώσω κάτι άλλο. Τόσα χρόνια και καμία ανταμοιβή. Θέλω να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω.

Είμαι τόσο μα τόσο ευτυχισμένη.


Ρε γαμώτο πως είναι δυνατόν να το έπαθα εγώ αυτό? Ίσως φταίει και η γκόμενα. Ρε συ σου λέω δε σηκωνότανε με τίποτα. Ντρέπομαι.

Την αγαπάω.

Φόραγε ένα ατσαλάκωτο κουστούμι. Συνέδεσε τον μπροτσέκτορα και άρχισε να μιλάει. Η παρουσίαση του καινούριου μοντέλου άρχισε με μισή ώρα καθυστέρηση. Ο Γιώργος, ο Βασίλης, η Κατερίνα, ο Αποστόλης, η Μαρία, ο Αντώνης, η Σοφία, ο Γιάννης, η Στέλλα , η Άννα, ο Φώτης, ο Νίκος, ο Άρης και εγώ ήμασταν από ώρα στη θέση μας και περιμέναμε να ξεκινήσει.

Walk in silence,
Don't turn away, in silence.
Your confusion,
My illusion,
Worn like a mask of self-hate,
Confronts and then dies.
Don't walk away.

People like you find it easy,
Naked to see,
Walking on air.
Hunting by the rivers,
Through the streets,
Every corner abandoned too soon,
Set down with due care.
Don't walk away in silence,
Don't walk away.

(joy division)