Μέχρι το λαιμό.

«Νομίζω ότι έχεις μπλέξει με τα σκατά.»

«Πιθανότατα, αλλά υποψιάζομαι ότι τα σκατά που λες τα έχεις και εσύ στο μπαλκόνι σου και φυτεύεις πάνω τους μαϊντανούς.»

Ο Γιώργος μάλλον παρά ήτανε συνηθισμένος για τα γούστα μου. Θεωρητικά πάντα. Ήτανε ψηλός, όχι όμως αρκετά. Είχα μαύρα μαλλιά και άσπρο δέρμα. Είχε λίγες τρίχες στο στέρνο και ξύριζε το χνούδι γύρω από τον αφαλό. Δούλευε πολλές ώρες, αλλά όχι τόσες ώστε να το κάνουν φάινανς μάναγκερ. Και έξυπνος ήταν , αλλά όχι περισσότερο από εμένα. Περνούσαμε τα βράδια μας ευχάριστα. Έφτιαχνε κρέπες σοκολάτα και βλέπαμε ταινίες. Μετά κάναμε σεξ. Ωραίο σεξ δε μπορώ να πω. Αλλά μια γυναίκα που πλησιάζει τα τριάντα σα και μένα θέλει κάτι παραπάνω. Ίσως κάτι σαν τον Χιου Γκραντ στις ταινίες. ( πρότυπο όμορφου άντρα, σέξυ, αναγνωρισμένου, τρυφερού, γκομενιάρη αλλά πιστού , σπιρτόζου , γυμνασμένου, σκεπτόμενου, λίγο αλήτη κ.τ.λ) .

Χωρίσαμε ήσυχα και πολιτισμένα.. Και τότε ερωτεύτηκα τρελά τον Μάρκο, πέντε χρόνια μικρότερος από εμένα. Ο Μάρκος ήταν αριστερός , από τους κανονικούς αριστερούς - όχι τους δήθεν. Δούλευε ως φωτογράφος. Ασχημούλης βέβαια άλλα κατάφερε να τραβήξει τη προσοχή μου. Ε καλά και εγώ όχι ότι είμαι και καμία κουκλάρα. Πίναμε μπύρες στη παραλία και τα καλοκαίρια μαζευόμασταν παρέα και τραγουδάγαμε Θεοδωράκη. Τα καλά του Θεοδωράκη, όχι τα ξενέρωτα.

Χωρίσαμε με τον Μάρκο μετά από δύο χρόνια. Παθιασμένα. Με κλάματα , παρακάλια και υστερίες. Για δύο μήνες πηδιόμασταν στο όρθιο μέχρι να το πάρουμε απόφαση. Τέλειο σεξ δε μπορώ να πω.

TEN YEARS AFTER:

(Everywhere is freaks and hairies
Dykes and fairies, tell me where is sanity
Tax the rich, feed the poor
Till there are no rich no more)


Σήμερα είμαι παντρεμένη με τον Πέτρο. Έχουμε δύο παιδιά. Τον Αντώνη και τη Σοφία. Είναι καλοί μαθητές. Ο Αντώνης τα απογεύματα μετά τα αγγλικά πηγαίνει τένις και η Σοφία μπαλέτο.

Ο Γιώργος τελικά αναδείχθηκε. Έγινε γενικός διευθυντής στην εταιρεία του. Ο καλός του χαρακτήρας σε συνεργασία με τη πολύ δουλειά κάνανε την εξέλιξη του να μοιάζει φυσική και αναπόφευκτή. Έβγαζε αρκετά λεφτά και όταν έφευγε αργά από το γραφείο του πήγαινε μπαρς και έπινε. Γύρναγε με γυναίκες αμφιβόλου προελεύσεως. Ποτέ δε περίμενα ότι ένας άντρας μετά από εμένα θα άλλαζε έτσι τρόπο ζωής. Δε με ενοχλούσε βέβαια. Ήταν αξιόλογος και έντιμος άνθρωπός παρόλα αυτά.

Ο Μάρκος μπλέχτηκε με τα συνδικαλιστικά. Μέσα σε όλα ήταν πρόεδρος ενός συλλόγου για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μετανάστες, πρώην τοξικομανείς , ψυχικά άρρωστοι. Πάλευε για την ομαλή επανένταξη τους στη κοινωνία. Ήταν πολύ δραστήριος και κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει στο ανοιχτό πανεπιστήμιο. Ήθελε να είναι πιο δραστικός σε αυτό που κάνει. Σε τέσσερα χρόνια τελείωσε τη νομική.

TEN YEARS AFTER:


Ο Γιώργος άνοιξε τη πόρτα και μπήκε στο σαλόνι. Άκουσε ομιλίες στη κρεβατοκάμαρα. Κάνοντας απόλυτη ησυχία προχώρησε προς τα εκεί. Έκπληκτος είδε την Νίκη στο κρεβάτι με έναν άλλον. Ήταν γυμνοί και συζητούσαν. Η Νίκη θα έπαιρνε όσα λεφτά μπορούσε από τον Γιώργο , θα ιδρύανε μαζί μια εταιρεία και μετά με προσχεδιασμένο τρόπο θα τον απομάκρυνε. Οι δύο τους θα έφευγαν μαζί και θα ζούσαν πλουσιοπάροχα.

Ο Γιώργος θόλωσε. Πήγε στη κουζίνα , πήρε ένα μαχαίρι και κρυμμένος πίσω από τη πόρτα τους περίμενε. Μετά το φόνο τηλεφώνησε στην αστυνομία. Τον συνέλαβαν.

Ο Μάρκος Παπαγιάννης ήταν ο καλύτερος δικαστής της χώρας. Με χρόνια εμπειρία στο ποινικό δίκαιο είχε επίλεκτη θέση στο δικηγορικό σύλλογο. Αφού είχε ξεκαθαριστεί μία σκοτεινή υπόθεση βρώμικου χρήματος είχε αποκαταστήσει την υπόληψη του. Ο Μάρκος ήταν πρόεδρος του δικαστηρίου στη δίκη της διπλής δολοφονίας που διέπραξε ο Γιώργος. Άκουσε προσεκτικά τις μαρτυρίες , την τοποθέτηση του εισαγγελέα και αφού συγκέντρωσε και ανέλυσε τα δεδομένα ανακοίνωσε την απόφαση.
« Ο κατηγορούμενος Γιώργος Τριανταφυλλίδης καταδικάζετε σε θάνατο»


Συνάντησα τον μάρκο σε ένα καφέ. Είχε ομορφύνει πολύ . Δε περίμενα ποτέ ότι ο άντρας αυτός θα είχε αυτή τη κατάληξη. Τον πλησίαζα. Με αγκάλιασε σφυχτά.

-Νομίζω ότι έχεις μπλέξει με τα σκατά., του είπα.
-Πιθανότατα, αλλά υποψιάζομαι ότι τα σκατά που λες τα έχεις και εσύ στο μπαλκόνι σου και φυτεύεις πάνω τους μαϊντανούς.


Id love to change the world
But I dont know what to do
So Ill leave it up to you

Υγ: Το πιο αστείο πράγμα που άκουσα αυτή την εβδομάδα το είπε η τρίχρονη Καθολική . « Αγαπάω τον Αποστόλη και τον Χάρη. Όταν μεγαλώσω θα παντρευτώ τον Αποστόλη και όταν πεθαίνει θα παντρευτώ τον Χάρη.»