Παρασκευή, Φεβρουαρίου 09, 2007

Storming

Χρονοβατώ ανάμεσα σε εκείνο το αγόρι και στο σημερινό μου αδιέξοδο. Κλείνομαι όλο και πιο πολύ στο διθυραμβικό μου τίποτα και αγωνιώ για τις μοναχικές μου ιδιότητες.
Η μηδαμινή μου δύναμη κάνει τα χέρια μου να τρέμουν όταν αποφασίζω να ξυριστώ. Ναι. Κάποια βράδια, καμιά φορά, ξυρίζομαι. Στέκομαι για λεπτά όρθιος στον καθρέπτη και κοιτάω τα γένια μου να μου φωνάζουν ότι με σιχαίνονται. Και τότε τα κόβω. Σαν να εκδικούμαι τη φύση μου για την βαρετή μου συνέχεια.
Για δευτερόλεπτα το πρόσωπο μου καθαρίζει, μαζί και το αίμα μου. Το αίμα μου που αποσυνθέτω κάθε μέρα περισσότερο σα να θέλω να το κάνω να σταματήσει να κυλάει.
Ύστερα τραβάω μαλακία για να νιώσω πως είναι η ηδονή του να κάνεις κάτι ολομόναχος. Και συνειδητοποιώ ότι η ολοκλήρωση είναι κάτι που με αφήνει παγερά αδιάφορο σε όλα της τα παραλληλεπίπεδα. Υποψιάζομαι πως το αύριο μου είναι μισό , όπως μισά φαίνονται τα χύσια μου όταν καταλήγουν στο ζαχαρί πλακάκι με τα λουλούδια.
Και τότε σκέφτομαι λουλούδια… λουλούδια που με σπρώχνουν να θυμάμαι πως κάποτε είχα όνειρα και λέξεις που μπορούσα να πω. Κάποτε είχα και εκείνη που της έγραφα γράμματα. Ήταν όμορφη με μία καστανή κοτσίδα και κάτι δυνατά πόδια που με κλείνανε μέσα τους. Τώρα έχω τους τέσσερις τοίχους δικούς μου που δείχνουν να με προστατεύουν καθώς με ενσωματώνουν στα τούβλα τους όλο και πιο βαθιά. Ο ζουρλομανδύας μου με περιμένει ακούνητος στη πλάτη της καρέκλας και βλέπω τη ζωή μου να απομακρύνεται όλο και περισσότερο.
Κοιμάμαι το πρωί όταν βλέπω τους καθημερινούς ανθρώπους να πηγαίνουν στη δουλειά τους. Και το βράδυ ξυπνάω και ταξιδεύω στη χώρα μου ενώ μαζεύω από το τραπέζι τη ζάχαρη που έχω διασκορπίσει. Ο καπνός μου με ζαλίζει και με γυρίζει σε στιγμές που μέχρι πρότινος ήταν δίπλα μου και μία μία τις απομάκρυνα διεξοδικά.
Δε θέλω τίποτα. Δε μπορώ να καταφέρω τίποτα. Ρίχνω το κεφάλι στη λεκάνη μου. Ανεβάζω τα πόδια μου ψηλά. Θεέ μου, κάνε να ξυπνήσω και να είμαι ένας άλλος.

19 σχόλια:

Τη 10:56 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ηδονικά απεχθές κι αρρωστημένα όμορφο ρε κολοκύθι, ότι πρέπει για μένα.

 
Τη 11:19 π.μ. , Ο χρήστης Blogger angeliki marinou είπε...

Σοβαρέψου.

 
Τη 3:16 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger kabamaru είπε...

...... o xronos de gurna pisw...dustuxws adieksodos!

 
Τη 6:11 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Είναι προφανής η ταύτιση με τον Matteo Maria Boiardo και γενικότερα την επική ποίηση του 15ου αιώνα. Η αποστροφή προς το είδωλο του καθρέφτη, παραπέμπει σαφώς στο ποιήμα της 12 Μαρτίου στο "Ημερολόγιο με ποίηματα 2006". Η κλειστοφοβική περιγραφή του μπανιερού, που διαγράφεται απο ανάλαφρες πινελιές λέλουδων δημιουργεί ιδανικό περιβάλλον για τον αξούριστο νεανία που την μετατρέπει εις σφενδόνην. Το ιρβινγουελσικο φινάλε με ρωμαλαία κατάδυση στη λεκάνη προς αναζήτηση του trainspotted alter ego δενει τέλεια και αφήνει την πενιχρή γεύση της ματαιοφυσιοδυφίας

 
Τη 7:54 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger tiranoulis είπε...

kserw enan poli kalo psixiatro pou eixe mia paromia periptwsi mipws milame gia ton idio??????????
kalo...

 
Τη 10:14 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Άουτς!

 
Τη 9:09 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Mantalena Parianos είπε...

Nαι.

 
Τη 9:58 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ξύπνησε το λεσβιακό σου;

 
Τη 12:33 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger fish eye είπε...

..Θεέ μου, κάνε να ξυπνήσω και να είμαι ένας άλλος..
κι ομως ξερεις ειναι εφικτο..
ομορφο κειμενο..

 
Τη 2:58 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#zillette- ηδονικά απεχθές? Πολύ μου άρεσε αυτό. Ευχαριστώ. :-)
#ρέντον- γιατί βρε κοπελια? Λες να πηγαίνει στραβά ή βάρκα ή απλά στραβά αρμενίζουμε?
#kabamaru- αν γυρνούσε προφανώς θα είχε γεμίσει ο κόσμος από αυτή τη πάπια τον εφευρέτη, δε θυμάμαι όνομα. Ας με βοηθήσει κάποιος ρε παιδιά.
#γουόνα μπι πεφτέρης φάιτ να ουμ- η περιγραφή σας είναι συγκλονιστική. Σας ευχαριστώ πολύ μου εκβαθύνατε τόσο στο κείμενο και με κάνατε να εντοπίσω τα αδύναμα σημεία μου. Θέλω να ξέρετε ότι η γνώμη σας είναι πάρα πολύ σημαντική για εμένα και θα επεξεργαστώ τις παρατηρήσεις σας μία μια.
Υγ: ούτε να σοβαρευτώ δε μπορώ. Κανείς δε με αφήνει να γιάσω.
#τυρανούλα- πολύ πιθανόν. Έχεις διεύθυνση?
#θαλασσοανεμοδαρμενη- έχω μπεταντιν. Θες?
#μαντάλο- με τίποτα.
#κασσιόπη- μη λες τέτοια μανίτσα μου και ξυπνήσουν φαντασιώσεις στους Κούρδους.
#φεγγάρο- εφικτό? Προφανώς είσαι συγγενής με τη παραπάνω πάπια. :-P

 
Τη 12:00 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Καπετάνισσα είπε...

Χε! Παραπατήματα...
Γλυστρήματα ολότελα.

Θαρρείς πως δεν είσαι ένας άλλος δηλαδή(ς);
Θες-δε θες, ένας άλλος είσαι.
Πορεύσου εν ειρήνη που λένε.
Κι η ουσία του εαυτού σου, η πρώτη ύλη, της καρδιάς το κέντρο, ένας ωραίος άγνωστος.
Συμφιλιώσου.

Το κενό υπάρχει, όσο δεν είσαι μέσα.
Μετά, δεν υφίσταται.

 
Τη 12:40 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger weirdo είπε...

Ουπς..!
(βέρυ ίντρεστινγκ...
/καλά, ό,τι και να γράψεις εσύ..:)

 
Τη 1:54 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

"Μανίτσα"; Είσαι και νταλικέρης.

 
Τη 2:39 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Downhill.... είπε...

Ρε κολοκύθι...έλεος με τα αίματα και τα χύσια!! Δεν μπορούσες να βάλεις μία woman friendly και μία male friendly έκδοση??

 
Τη 3:54 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger ..αγγελόσκονη.. είπε...

αν πιάσει πες μου το μυστικό!!πάντα ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής :)
πέραν της πλάκας...πολύ καλό κείμενο...λίγο πολύ όλοι το νιώθουμε κάποιες στιγμές στην ζωή μας :) φιλάκια!

 
Τη 5:28 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger tiranoulis είπε...

AN SE ENDIAFEREI NA TO DOUME THA PERIMENW....

 
Τη 9:49 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Downhill.... είπε...

"Θεέ μου, κάνε να ξυπνήσω και να είμαι ένας άλλος"

Μα...είσαι κάποιος άλλος...άλλη για την ακρίβεια. Συνήθως είναι δύσκολο κάποιος να φτάσει σε σωστά αποτελέσματα μέσα απο την αυτοκριτική αφού πάντα η εικόνα του θα διαστρεβλώνεται στον καθρέφτη του εγωισμού του. Η συναναστροφή με κοντινούς σου ανθρώπους, αυτούς που σε ζούνε καθημερινά και πραγματικά νοιάζονται για εσένα, είναι συνήθως καλύτερη μέθοδος απο το να βουτάς σε λεκάνες ελπίζοντας σε κάποια αλλαγή! Και μέσα απο την συναναστροφή αυτή ίσως να διαπιστώσεις οτι πραγματικά είσαι κάποιος άλλος απο αυτός που νόμιζες πως είσαι!

(πώς πάμε απο κόμεντ? Πιάσαμε τον στόχο ή να ποστάρω καμία 10αριά ακομα?)

 
Τη 10:00 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

# καπετάννισα- τι να σχολιάσω σε σένα βρε κάπταιν? Είναι τόσο τραγουδιστά όλα.
#περίεργη- με κάνεις και κοκκινίζω και όταν κοκκινίζω ξεχνάω το τραπεζικό μου λογαριασμό για να σε πληρώσω.
#κασσίοπη- βγάζει τρελά γούστα μουρλοκύπρια.
#Downhill- χύσια? Καλα ρε δε ντρέπεσαι καθόλου?πως μιλάς έτσι?
#αγγελόσκονη-ποδοσφαιριστής? Αλλή μία καταπιεσμένη προσωπικότητα λοιπον!
#τυρανούλα- μεγάλη κουβέντα το περιμένω ντε.
#βαθύ μυαλό- σε ευχαριστώ πολύ κοπελιά. Θα σε πληρωσω μαζί με τη περίεργη.
#κατωπλαγιά- ρίξε άλλο ένα ντε. Τώρα σε πιάσανε οι τσιγκουνιές? Α να μου χαθείς.

 
Τη 4:31 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger mplim-mplom είπε...

...

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

adopt your own virtual pet!