Φιστικοπόλεμος

-Είσαι σήμερα να πάμε για περπάτημα? Και μετά να φάμε φιστίκια και να πετάμε τα τσόφλια κάτω.
-Αφού δε τρως φιστίκια ρε χαζό.
-Τρώω!
-Δε τρως. Δε σε έχω δει ποτέ.
-Ψέματα σου έχω πει. Μου αρέσουν πολύ τα φιστίκια. Τα κρύβω στο μαξιλάρι μου και τα τρώω το βράδυ.
-Και γιατί δε μου το είχες πει τόσο καιρό?
-Να, γιατί ντρεπόμουνα.
-Εμένα?
-Ναι εσένα.
-Μα δεν είναι τόσο κακό.
-Δεν ήξερα πως θα το πάρεις.
-Βασικά το είχα καταλάβει.
-Από πού?
-Ένα πρωί είδα ένα πρασινωπό τσόφλι στο δόντι σου.
-Και γιατί δε μου το είπες?
-Γιατί δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση.
-Μόλις με έφερες.
-Συγνώμη.
-Τουλάχιστον τώρα μπορώ να τρώω μπροστά σου.
-Τουλάχιστον τώρα μπορείς να τρως μπροστά μου.
-Έλα! Έλα! πάμε να φάμε.
-Εεεε τι κάνεις εκεί?
-Ψάχνω τις τσέπες σου. Έλα ρε. Δώστα μου!
-Μα δεν έχω μαζί μου σήμερα φιστίκια.