Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

Απλή τύχη

Υποχρεούσαι να φοράς γόβες για να αναδεικνύεις τα όμορφα πόδια σου σκεφτόταν καθώς επεξεργαζόταν το κονσίλερ όπως ένα χρονιάρικο αγοράκι αρχίζει να πασπατεύει τη φύση του. Η δικιά της φύση ήταν πάντα να περνάει σα σίφουνας και μετά να αναγκάζεται να θρονιάζεται σα κότα που κλωσάει τα αυγά της. Το κοτέτσι σχεδιασμένο από αυτή , με χρώματα ανακατεμένα από εκείνη. Καθόταν με τις ώρες και ανακάτευε τα χρώματα. Έβγαζε πρωτότυπους χρωματισμούς που μετά πάντα ξέχναγε και ποτέ μα ποτέ δε κατάφερνε να φτιάξει ξανά την ίδια απόχρωση.

Να μη ξεχάσω να γυαλίσω τα παπούτσια μου αύριο σκεφτόταν καθώς έκανε πρόβα κολλημένος στο πάουερ πόιντ του. Μηχανικά σκεπτόμενος ζορίζεται να εντάξει τη προσωπικότητα του μέσα στη ζωή τού. Είναι από αυτούς που φοβούνται τις μηχανές, τα σκυλιά , τη δέσμευση και τη σκιά του. Αλλά είναι μέσα σε όλα. Αποστειρώνεται ολικά και προχωράει στο επόμενο βήμα παθαίνοντας αναφυλαξία σε καθετί στέρεο.

Η πουτάνα η μοίρα τους ένωσε για ένα βράδυ δίπλα από κάτι θαμπές λάμπες κοντά στο λιμάνι. Η απόλυτη χημική ένωση διασπάστηκε έντεχνα από τα παιχνίδια και έληξε άδοξα από τις μυρμιγιασμένες τους απόψεις. Μόνο με τα βογκητά της απόλαυσης τους αποχαιρετίστηκαν αφού απέτυχαν να βρουν γλυκόηχα αντίο.

Ανίκανοι και οι δύο να φερμάρουν τα σχοινιά ακονίζουν τα μαχαίρια τους ο καθένας για τη πάρτη του. Συναντιούνται ελάχιστες φορές μέσα σε κάτι ανούσιες βαριεστημένες λέξεις . Η ζωή τους τα φέρνει βολικά. Τόσο βολικά που πασχίζουν να αποδείξουν τα κερδισμένα. Μαζεύουν τις αποδείξεις σα συνταξιούχοι εφοριακοί κάνοντας συλλογή αριθμών και πράξεων.

Τον είδε κάπου μέσα στα Χριστούγεννα τυχαία στο Σύνταγμα. Ήταν αγκαζέ με μία γκόμενα που του ταίριαζε πιο πολύ από αυτήν, πιο έξυπνη από αυτή και με καλύτερο κώλο από τον δικό της. Εκείνη πήγαινε να συναντήσει τον Κώστα που τον κέρδιζε στα σημεία με τρεις πόντους μεγαλύτερο πουλί. Φυσικά και δε μιλήσανε, έτσι γίνεται σε όλες τις καθώς πρέπει ιστορίες. Κοιταχτήκανε πεταχτά, χαμηλώσανε το βλέμμα και κρύψανε άψογα τη θέληση τους για ανελέητο πήδημα στις σκάλες της βουλής με τη βροχή να χτυκιάζει τα πρόσωπα τους.

Δεν υπάρχουν τελικά και πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς για να σώσει τον εαυτό του. Πέραν από το να ράψει ένα καλό κουστούμι – ταγιέρ και να κάτσει να δει ντοκιμαντέρ στο bbc. Ίσως πάλι η σωτηρία του να είναι και πιο εύκολη υπόθεση και από τη σωτηρία της καρέτα καρέτα. Αυτό σκέφτηκε και αποφάσισε να πάει να τη βρει. Εκείνη φορώντας πιζάμες έτρωγε ακατάπαυτα σοκολατάκια με πικραμύγδαλο για να εξαλείψει τις αντιθέσεις της. Ήταν δύο ξεκλειδώματα υπόθεση να βρεθούν μαζί. Εύκολα, ζεστά και υποχθόνια. Και ήταν δύο κλειδώματα υπόθεση να ξαναγυρίσουν στη φωλιά τους. Όχι. Δεν είχαμε ούτε κλάματα, ούτε μεγάλα πάθη, ούτε λόγια αγάπης, ούτε μιζέριες και τυμπανοκρουσίες. Μόνο ατόφια , αγνή και απροκάλυπτη έλξη. Σα την έλξη που νιώθει το ψαλίδι βλέποντας δύο μακριές κοτσίδες να κουνιούνται όλο χάρη μπροστά του.

Παρόλες τις δυσωδίες και δυσοσμίες αυτή τον βρήκε τον τρόπο. Πήγε σε ένα πετ σοπ από αυτά που στοιβάζουν τις ψυχές σαν ντολμάδάκια στα ράφια του σούπερ μάρκετ. Αφού γυρόφερνε αρκετά σταμάτησε το βλέμμα της σε ένα μικρό, ρόζ , χοντρουλό γουρουνάκι. Το βούτηξε από τον σβέρκο, του φόρεσε πράσινα σοσονάκια και το πήρε σπίτι της. Και ζούσε μαζί του. Όμορφα, χαρούμενα και συντροφικά.

Εκείνος δεν είχε αφήσει και πολλά περιθώρια. Μουντζούρωνε αριθμούς σε χαρτιά και μάταια προσπαθούσε να επαληθεύσει τις προσθέσεις. Η μόνη του σωτηρία ήταν να μεγαλοποιεί τα πράγματα. Τη μέρα, τις επιτυχίες, τα όνειρα, τους έρωτες, τα πάντα. Μόνο αυτή δε μπορούσε να μεγαλοποιήσει. Και το μόνο που ήθελε πια από εκείνη ήταν το γουρούνι της.

Έτσι περνούσε τα βράδια του καταστρώνοντας σχέδια κλοπής και φυγάδευσης του ζουμερού τετράποδου. Παρακολουθούσε το σπίτι της φορώντας στολή παραλλαγής και κλαδιά στο κεφάλι ενώ κρυβόταν πίσω από θάμνους. Το βράδυ πηδούσε στην αυλή της και το ταΐζε για να κερδίσει την εύνοια του. Για στιγμές η μαλαγανιά του τον έκανε να είναι ο νικητής της παρτίδας. Και γυρνούσε σπίτι αναζωογονημένος από την αποδοχή που του έδωσε ένα γουρούνι.

Μετά από μήνες και μια μέρα που εκείνη έλειπε αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα. Πάρκαρε το φορτηγάκι , πήρε τα εργαλεία , τέσσερα κοτόπουλα και ένα σάκο κοπριά και μπούκαρε. Τα βλέμματα που ανταλλάξανε ήταν λάγνα και αποφασιστικά. Του άπλωσε το χέρι μα εκείνο δεν ενέδιδε. Τότε το άρπαξε και με βία προσπάθησε να το βάλει στο σάκο. Με ανεκδιήγητο συγχρονισμό το γουρούνι αντιστάθηκε, βγήκε από το τσουβάλι και με δύο κινήσεις των πίσω ποδιών τον γέμισε λάσπες. Ο συναγερμός άρχισε να χτυπάει και το έβαλε στα πόδια για τελευταία φορά.

Δεν έμαθε ποτέ ποιος μπήκε σπίτι της εκείνη την ημέρα. Μετά από μήνες έδωσε το γουρούνι σε ένα φιλικό σπίτι γιατί εκείνη δεν είχε πια χρόνο και όρεξη να το συντηρήσει. Όλα συνέχισαν να υπάρχουν. Ομαλά και γενικευμένα. Όταν μια μέρα πήγε να αλλάξει τα λάδια του αυτοκινήτου του είδε τον παλιό του αγαπημένο. Η νεοσύστατη μάρκα λιπαντικών με σήμα το γουρούνι. Τα καινούρια του αφεντικά βρήκαν τρόπο να το κάνουν διάσημο. Το παιδί γέμισε την αντλία, ζήτησε τα λεφτά και καθάρισε το ντεπόζιτο. Εκείνος κρυφά, μουλωχτά και με απερίγραπτη τσαχπινιά βούτηξε το δυλιτρο μπουκάλι και το έκρυψε στο πορτ – μπαγκαζ. Με ένα αυτοκόλλητο από το στόμιο μέχρι τον πάτο. Μέχρι τον πάτο. Αυτοκόλλητο με σήμα το γουρούνι. Απλή τύχη.

Η ζωή έχει τραγικά αστείους τρόπους να συνεχίζει τις ιστορίες της. Τα πασπαλισμένα τέλη δεν χωρούν στην μονοδιάστατη συνέχεια της. Εκείνη συνέχιζε να ανακατεύει τα χρώματα, εκείνος να κάνει πρόβες μπροστά στο καθρέπτη και το γουρούνι μάταια προσπαθούσε να προσαρμοστεί. Όλα τελικά είναι απλή τύχη.

25 σχόλια:

Τη 6:13 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ταυτίστηκα με το γουρούνι. Τέλος πάντων. Μην προσπαθείς να αποδώσεις ευθύνες στην πουτάνα τύχη που βγήκες ελαττωματικό και ανεγκέφαλο ζαρζαβατικό.

 
Τη 8:59 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Lex_Luthor06 είπε...

Πολύ καλό και μακριά τα ψαλίδια απο τις κοτσίδες σου.

:-D

 
Τη 9:56 π.μ. , Ο χρήστης Blogger angeliki marinou είπε...

Χαχαχαχα, μουρλοσουρεάλι.

Αντε και σεναριογράφος σε ταινία του Peter Richardson (βλ. Eat the rich)

 
Τη 10:38 π.μ. , Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

καλημερα,
πολυ ενδιαφερον γιατι ηταν κατι διαφορετικο!

 
Τη 10:55 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ω το καημένο το γουρουνάκι... :P

 
Τη 11:34 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

The pig and the famous

 
Τη 12:05 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό κολοκυθάκι...

Αναρωτιέμαι αν ενώσετε εσύ και ο λεξολούθορας τις δυνάμεις σας, τις πένες και τα πληκτρολόγια σας, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα...

Για φαντάσου!

Χρρ χρρρ

Καλημέρεςςςςςςςςςςς

 
Τη 1:01 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Fight Back είπε...

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.
Εχω μεινει αφωνος

 
Τη 2:24 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger satya είπε...

Ρε!!!!! Τί ωραίο ήταν αυτό!!!!!! Κολοκυθάκι ραντισμένο με LSD!!!!

 
Τη 2:26 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger weirdo είπε...

'Pigs and their farms', το ξέρεις το τραγουδάκι των Unisex..?:p
Εξαιρετικό, μπράβο..:

 
Τη 5:00 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Τέτοιες παραισθήσεις είχα όταν έφαγα το κολοκυθένιο τσηζκέϊκ.

ΥΓ: Η παράγραφος με την οποία κλείνεις είναι όλα τα λεφτά :)

 
Τη 5:43 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

στην αρχή το βρηκα σκληρό. κι απόλυτο.
έπειτα σκεφτηκα πως και η θεά τύχη έτσι είναι,και το βούλωσα.

 
Τη 9:09 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Δεν εχω λογια. Αλλο ενα τετοιο & για τιμωρια θα σε δωσω στην κατσικα των νοτιων προαστιων.

 
Τη 11:14 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Giorugosu είπε...

Καταπληκτικό το κείμενο.Γράφεις τις ομορφότερες προτάσεις μεσαίου μεγέθους! Αλλά πάλι μπορεί να κάνω και λάθος γιατί δεν καταλαβαίνω και πολλά πολλά... :)

 
Τη 11:58 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#μορταδέλα- δε φταίω εγώ. Κάποιος νόθευσε τα λιπάσματα. Ξυγκιασμένη γουρούνα.
#λεξλούθορ-είσαι παλαβός? Πιστεύεις ότι θα έβαζα ποτέ σε κίνδυνο τις κοτσίδες μου?
# ρεντον- με πας στα 80ς και χάνω τη σύνδεση. Έχεις μέσο?
#αυρα- πάντα πίστευα ότι η διαφορετικότητα είναι υπέρεκτιμημένη.
#θαλασσομπουρδουκλωμένη- ε όχι και καημένο. Ξέρεις τη τράβηξε ο Μπραντ Πιτ για να γίνει διάσημος?
#παβλίτο- κάτι ξέρεις εσύ κρυφοκαριολίτσε.
#αργυρένια- δόξα και χρήμα δε μοιράζονται. :-P
#φάιτ- πάει και αυτός. 
#σατυα- με είπες καμμένη η μου φάνηκε? τελικά εκτός από το λίπασμα να δεις που φταίει και το όργωμα.
#γουιρντου-δε το είχα ακούσει το τραγουδάκι. Αλλά επειδή είμαι σκατοπερίεργη το κατέβασα και το άκουσα. Μ άρεσε . Ειδικά εκεί που λέει. «Lucky suckers go away
You hadn't liked it anyway, go home»
#σεξπυρ- ευθύνη ουκ έχω. Πριν φάνε ρωτάνε και πλένουν και τα χέρια τους. Θενκ γιου!
#παπαρούνα- σκληρό και απόλυτο ?Καλέ, με κάποια άλλη με μπερδεύεις. :-P
#μπλιζουκ- την έχω του χεριού μου τη κατσικομούρα. Προπόνηση σκουός θα έλεγα.
#γιορυγοσυ(τι ωραίο που βγαίνει)-αυτό το ομορφότερες προτάσεις μεσαίου μεγέθους πολύ με άρεσε. Τι εννοείς?

 
Τη 12:20 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Misirlou Oubliez είπε...

Ομορφο πολυ. Και σχεδον αυτοβιογραφικο.
Η τυχη και τα ταβανηα παντα επαιζαν σημαντικο ρολο στη ζωη μου.

 
Τη 5:00 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Giorugosu είπε...

Προτάσεις μικρού μεγέθους είναι μέχρι 4 λέξεις.Μεσαίου μεγέθους μέχρι 20 περίπου λέξεις,απο εκεί & πέρα μεγάλου μεγέθους.Η σημασία & η ομορφιά των λέξεων οπότε & το μέγεθος της πρότασης είναι αποτέλεσμα προσωπικού γούστου.

 
Τη 11:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger fish eye είπε...

..τελικα ολα ειναι θεμα τυχης..χαχα..ναι..εχεις δει το match point??αληνυχτααα!!

 
Τη 11:50 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#μισιρλού- και εσυ ταβανηοβασανισμένη ε?τζόιν τζόιν
#γιορυγοσυ-το οιοθετω!κάνω ανορθόγραφες προτάσεις μεσαίου μεγέθους!
#φεγγαροσφύχτρα-σαφώς και το έχω δει. Βαρετό λιγάκι ε?

 
Τη 12:23 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Summertime είπε...

Ώστε δεν έχει μόνο σέξυ συνταγές το blog σου...

καλημέρα
πολύ καλό

:)


ΥΓ. Να περιμένουμε και κάτι πιο enhanced, με ΤΡΙΑ γουρουνάκια;

 
Τη 3:33 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Alexandra είπε...

σ'αυτό που θα συμφωνήσω απόλυτα είναι ότι η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.!

 
Τη 5:54 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Αν σου πω οτι δεν το βρήκα απλά πολυ΄καλό αλλά καταπληκτικό θα με πιστέψεις;
Ή θα ήμουν ηλίθια ευγενικός και ψεύτης;

το εννοω.
απολαυστικο.

και διαβολε...πολύ αληθινο

 
Τη 10:03 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Καπετάνισσα είπε...

Εξαιρετικό!

Γεύση πίκρας στα χείλη;
(Ή να φταίει το χοιρινό που έφαγα χθες;)


Γλυκόηχο φιλί!
(Τι ωραία λέξη κολοκυθάκι μου)...

 
Τη 11:18 π.μ. , Ο χρήστης Blogger fish eye είπε...

..ομορφο και γουστοζικο τελικα..την καλημερα μου!!

 
Τη 4:25 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#σάμερμποι- μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.
#αλεξανδρα- συμφωνώ που συμφωνείς και καλώς ήρθες.
#δόκτορ- δεν έχω λόγο να αμφιβάλω. :-P
το βρήκες αληθεινό?ναι ,θα μπορούσε.
#κάπταιν-γεύση πίκρας?όχι ντε. γλυκόηχα αντίο (φάτσα που κλείνει το μάτι)
#φεγγαροσφύχτρα-με τη δεύτερη όλα φαίνονται καλύτερα. :-P

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

adopt your own virtual pet!