Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006

Ευκολία

Τα μαλλιά πέφτουνε στα μάτια μου . Καθώς προσπαθώ να τους κάνω χώρο βρίσκω ευκαιρία να τρίψω τον αμφιβληστροειδή μου . Ανοίγω ταυτόχρονα τα φώτα και το ψυγείο. Το κλείνω πάλι μηχανικά και γυρίζω το βλέμμα μου απότομα πίσω. Είναι εκεί. Κάθεται μόνος του ανάμεσα σε μία δικιά του- δανεισμένη κίτρινη λίμνη που αναζωογονεί τις αισθήσεις του και τον κάνει ακόμα πιο απολαυστικό. Αυτή την ώρα δείχνει πιο πράσινος από ποτέ. Είμαι νυσταγμένη και τρομερά κουρασμένη αλλά το μεγάλο μου ταλέντο δε με αφήνει ποτέ. Ξεχωρίζω διεξοδικά τα χρώματα. Όλα τα χρώματα. Ξέρω όλες τις αποχρώσεις του πρασίνου και την ονοματολογία τους. Εκείνος φαίνεται ήσυχος , δείχνει να κάθεται αναπαυτικά και να απολαμβάνει τα λιγοστά μοναχικά λεπτά του. Έχει και αυτός καταλάβει ότι φτάνει το τέλος. Δε δείχνει προβληματισμένος αν και γνωρίζει ότι οι στιγμές του σιγά σιγά ολοκληρώνονται. Δε λέω κουβέντα. Για μία στιγμή τον κοιτάω προκλητικά αλλά η σκέψη αυτή φεύγει αμέσως από το μυαλό μου. Χαμογελάω ξέροντας το σκοπό της ύπαρξης του. Μεγάλωσε έχοντας τη πλήρη προστασία .Του χαρίστηκε κάλυψη και άφθονο λίπασμα. Ο ήλιος τον φλέρταρε πάντα σε μέρη όμορφα με ένα τέλος όμως προκαθορισμένο από την αρχή. Αυτή τη φορά δεν είχε κάποιον μαζί του και φαινόταν να τον ενοχλεί. Στέκετε αγέρωχος δίχως να με κοιτάει περιμένοντας την απόφαση μου. Εκείνη μέσα στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που μου δίνονται αλλάζει πολλές φορές.

Τελικά δεν έχω όρεξη. Ο ήχος της βροχής μου προκαλεί την επιθυμία να βγω έξω. Ανοίγω την πόρτα και μη έχοντας τα κατάλληλα παπούτσια γεμίζω λάσπες. Λέω να πάω να δω τον κήπο που πήγαινα μικρή. Όλη αυτή η πρασινάδα ανακατεμένη με τον ήχο της βροχής θα είναι σίγουρα διεγερτική για τη ψυχολογία μου. Φτάνω και πηδάω τα κάγκελα για να μπω μέσα. Δε το πιστεύω ότι είναι αυτός εκεί. Έχω να τον δω καιρό. Δε μου δίνει καμία σημασία. Κάθεται και ρουφάει τη βροχή σταγόνα σταγόνα. Είναι ήδη ώριμος αλλά μάλλον θέλει να μεγαλώσει και άλλο. Γεννήθηκε ελεύθερος και μοναχικός. Δε του ορίσανε ποτέ τίποτα. Δε του υποσχέθηκε ποτέ κανείς τίποτα. Είναι πράσινος και αυτός. Γυαλίζει ακόμα περισσότερο καθώς οι στάλες τον διασχίζουν. Τον πλησιάζω και προσπαθώ να τον αγγίξω. Μένει ακίνητος. Μόνο ο αέρας ταρακουνά λίγο τα τριχωτά του σημεία. Τώρα πια έχω γεμίσει λάσπες. Ο κήπος είναι απέραντος και αυτός εκεί μόνος του. Νιώθω την υφή του αλλά διστάζω. Τον αφήνω στη ίδια θέση που τον βρήκα και φεύγω.

Είναι και οι δύο μπρόκολα. Το ένα σε περιμένει στο πιάτο με λάδι και λεμόνι. Η φυσική γεύση του άλλου ξέρεις από την αρχή ότι θα σε ανταμείψει για τον κόπο σου. Η απόφαση είναι δύσκολη. Και αν αυτοί που λένε ότι η προσπάθεια μετράει έχουν δίκιο τότε ένα πράγμα είναι μόνο σίγουρο. Ότι αυτοί , ξέρουν τουλάχιστον να απολαμβάνουν τις γεύσεις.

23 σχόλια:

Τη 9:04 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Lex_Luthor06 είπε...

Μη τολμήσεις να φας τα καημένα τα μπροκολάκια τώρα που τα συμπαθήσαμε.

 
Τη 10:35 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα κολοκυθάκι μου!

Όποιος ξέρει να περιμένει, ξέρει και να απολαμβάνει.

Ξέρει να χαίρεται τη ζωή.

Φιλιά πολλά...

 
Τη 1:05 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger angeliki marinou είπε...

(Huge smile!)

 
Τη 1:57 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vlacha είπε...

"Γεννήθηκε ελεύθερος και μοναχικός. Δε του ορίσανε ποτέ τίποτα. Δε του υποσχέθηκε ποτέ κανείς τίποτα."

Ωραία θα ήταν να ζούσαμε κι εμείς έτσι, σαν τα κολοκύθια. :)

 
Τη 7:43 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Αυτό το element of surprise ήταν που μέτρησε. Γιατί αλλιώς θα μιλούσαμε για το τέλος μιας ερωτικής ιστορίας.
Τι ερωτική σαλάτα όμως;

 
Τη 12:52 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger satya είπε...

Πρέπει να είσαι το πιο ανεκδιήγητο κολοκύθι έβερ!! Νομίζω ότι ξεπερνάς και τον Θάνο το Κολοκυθάκι!!!

 
Τη 3:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#λεξλουθορ- κάτσε λίγο να χωνέψω και θα σου απαντήσω.
#αργυρένια- πολύ βαρετό μου ακούγεται βρε αργυρένια μου.
#ρέντον- έτσι, έτσι. πάντα χιουτζ.
#βλάχα- μπρόκολα βρε κοπελιά! Μπρόκολα!
#satya- τι λες καλέ μαιμουδάκι ! έχεις δει κάτι άλλους που κυκλοφορούν σε μορφή σουφλέ με πιπεριά και μανιτάρια?

 
Τη 3:36 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

η αργυρενια με καλυψε!

την καλησπερα μου..!

 
Τη 5:46 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Giorugosu είπε...

ΟΚ απο τώρα & στο εξής θα μου αρέσουν τα μπρόκολα, θα μου αρέσουν τα μπρόκολα, θα μου αρέσουν τα μπρόκολα, θα μου αρέσουν τα μπρόκολα, θα μου αρέσουν τα μπρόκολα, θα μου αρέσουν τα μπρόκολα, θα μου αρέσουν τα μπρόκολα, ίσως...

 
Τη 9:47 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

To be or not to be? :P

(Μα μπρόκολα? Τόσα λαχανικά υπάχουν.)

 
Τη 10:03 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Dark_Maiden είπε...

Λατρεύω το μπρόκολο!
Κάποτε, δεν ήθελα, ούτε να το μυρίσω, γιατί πολύ απλά δεν το είχα γευθεί.
Ήμουν βλέπεις πολύ σίγουρη, ότι δε θα μου αρέσει.
Μόλις το έφαγα όμως (αχ μανούλα!), το λάτρεψα!
Έτσι και τη ζωή, πρέπει να τη δοκιμάζεις, γιατί μπορεί και να σου αρέσει τελικά :)

 
Τη 2:24 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Matron Maya είπε...

διαβάζοντας το κείμενο μου δημιουργήθηκε μια απορία!

είσαι μήπως ξανθιά;;; :P

 
Τη 10:57 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Unknown είπε...

Κολοκυθάκι+μπρόκολο=love for ever!!

 
Τη 1:51 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#avra- από- καλύψη
#Giorugosu- δε ξέρεις τι χάνεις. Πραγγματικά δε ξέρεις.
#θαλασσόπαρμένη- του μπι φυσικά. Τζάμπα τόσος καιρός να πάει?
#σκοτεινή παρθένα- πραγματικά είναι υπέροχο το μπρόκολο. Ένα βράδυ είχα φάει τόσο πολύ που το πρωί ξύπνησα και έτρεχα. Όσο για τις δοκιμές το καλύτερο θα ήταν να είχαμε έναν προσωπικό δοκιμαστή ο κάθενας μας για να γλυτώνουμε τις παρενέργειες ε?
#maya η μέλισσα- κοκκινομάλλα είμαι με φακίδες και άσπρες βλεφαρίδες και έχω και βαρύ χέρι. :-P
#switchblade_sister- μη γράφεις στο θρανίο γιατί θα φωνάξω τη δασκάλα. παλιοκόριτσο.

 
Τη 2:07 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Matron Maya είπε...

εντάξει. άρα ξέρεις που πάει το φώς όταν το σβήνουμε δεν χρειάζεται να σου πώ :P

 
Τη 11:56 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Καπετάνισσα είπε...

Σημειολογικά, το μπρόκολο και το κολοκύθι δένουν άριστα.

Ζηλευτή αρμονία.
Ακόμα και πριν το τέλος.
Ακόμα και χωρίς τέλος!

Ούτως ή άλλως, η απόλαυση είναι ήδη εδώ!

 
Τη 12:38 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#maya η μέλισσα- που ακριβώς πάει?:-P
#captain- πολύ εύστοχη. αλλά το μπρόκολο ταιριάζει καλύτερα με το κουνουπίδι.

 
Τη 4:00 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger nosyparker είπε...

Διάβαζα τόση ώρα για να καταλήξουμε στα μπρόκολα και κουνουπίδια; Γράψε για καμιά κρέπα Black Forrest βρε παιδάκι μου! :-/

 
Τη 12:23 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

μια σαλατα μπρόκολο παρακαλώ...
αρκετά καλό αλλά μου άνοιξε την όρεξη και τρελαίνομαι για πράσινα ζαρζαβατικά....

 
Τη 11:54 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger candyblue είπε...

Λατρεύω τις εικόνες σου και είμαι μόλις 5 λεπτά εδώ.
Δίνεις ελκυστικές περιγραφές προσωποποιώντας τα υλικά που καταναλώνουμε.
άψογη
Σε βρίσκω άψογη
Σε θέλω στην κουζίνα μου την ώρα που θα κόβω την σαλάτα

 
Τη 2:38 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Κολοκύθι είπε...

#nosyparker-μη μου δίνεις ιδέες!Δε το έχω και σε τίποτα.
#τυρανούλα-σου άνοιξα την όρεξη?Αν έχεις σπίτι ζαρζαβατικούλια την έχεις μια χαρά.
#candyblue -αμά με συντηρείς καλά έρχομαι . άνετα.

 
Τη 8:22 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger teo είπε...

Άσχετο αλλά...τα κολοκύθια πως τα τρως εσύ??βραστά η΄τηγανητά??:s....κάτι απορίες που έχουν ορισμένοι ε??!!:DD

 
Τη 3:01 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Ο Καλος Λυκος είπε...

χεχεχεχεχε...

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

adopt your own virtual pet!