Καθιστοί και καταιδρωμένοι.

Είμαι απίστευτα τεμπέλα. Μετράω τις ώρες στη δουλεία με τσιγάρα. Ένα στις εννιά και τέταρτο, ένα στις 12, ένα στις δύο μετά τη τυρόπιτα, ένα στις τέσσερις. Στις πέντε φεύγω. Αν κάτσω παραπάνω κάνω και ένα στις πέντε και μισή. Το πρωί που έφυγα από το σπίτι άφησα τρία βρακιά στο πάτωμα, το φορτιστή στο κρεβάτι, διασκορπισμένα cd – ο ναι καλά κατάλαβες- οι θήκες είναι σπασμένες και μία στοίβα με ρούχα στο πουφ. Πάντα βρίσκω τρόπους να λουφάρω. Το πρωί μίλαγα μισή ώρα με τη ρεσεψιονίστ για τις μπομπονιέρες του γάμου του γιου της. Να σημειώσω ότι πιο κιτς μπομπονιέρες δεν έχω δει. Δύσκολα μπορώ να βάλω το κώλο μου κάτω. Πηγαινοέρχομαι στους ορόφους σα τη παλαβή. Είμαστε πολλοί εδώ μέσα. Οι περισσότεροι ξινοί. Εγώ η αλήθεια είμαι περισσότερο .
Μας κόψανε το msn. Στην αρχή τα είχα πάρει στο κρανίο για την επικείμενη λογοκρισία. Η αλήθεια είναι ότι την έχω γραμμένη τη λογοκρισία. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν έχω κόσμο να παρλάρω οι οποίοι το πιο πιθανόν είναι να βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμένα. Σήμερα δε μου στείλανε κάτι ντοσιέ που είχα παραγγείλει και μου είναι απαραίτητα για αύριο. Πολύ θα ήθελα να είχα ένα ανοιχτό παραθυράκι και να έστελνα έναν τύπο που τα σπάει με μία κιθάρα. Αυτό τελικά που σου προσφέρει το msn είναι μαγικό. Μιλάς με φίλο σου που βρίσκεται στη Γουατεμάλα τσάμπα. Ταυτόχρονα μιλάς και με το Μαράκι που βρίσκεται στις Τζιτζιφιές, Αν δεν έχεις msn ο τύπος από τη Γουατεμάλα πάει. Οι χρεώσεις είναι ακριβές και ο χρόνος περιορισμένος. Το πιο πιθανόν είναι να χάσεις και το Μαράκι διότι τελικά δεν έχετε να πείτε τίποτα από το τηλέφωνο ούτε από κοντά. Παρόλα αυτά τους γουστάρεις πολύ. Και τους δύο. Και το αδερφό της κολλητής σου που σπουδάζει στην Αγγλία και τον πρώην γκόμενο σου που η μόνη σας επικοινωνία είναι το κουτί και τον κολλητό σου που θα δεις το βράδυ και τη φιλενάδα σου που έχει λιώσει στη δουλεία και τον άλλον που γνώρισες σε μία ταβέρνα και έχεις δει μισή φορά και τον άλλον που δεν έχεις δει καμία φορά και την άλλη που στη σπάει αλλά που και που ένα γεια το λέτε και τον ενοχλητικό που σου στέλνει 7 σειρές το δευτερόλεπτο και τη μικρή που σου γράφει για τον χαμένο της έρωτα και τον άλλον και τον παράλλον. Πάνε όλοι!
Βέβαια δεν ανησυχώ. Έχω διαβάσει 578 μπλογκς. Έχω απαντήσει στα 361. Απορώ ποιος είναι πιο κατεστραμμένος. Αυτός που τα γράφει ή εγώ που τα διαβάζω? Ας έχει. Οι εργαζόμενοι πληρώνονται για να δουλεύουν. Και σήμερα έχω πολύ δουλεία. Μάλλον η ιδανική για μένα θα ήταν να καλλιεργούσα πατάτες και καπνά στη νότιο Αμερική . Και μέσα σε όλα είμαι τόσο διεστραμμένη που μου αρέσει η δουλεία μου. Βέβαια οι πατάτες μου αρέσουν περισσότερο.
Όπως κατάλαβες το πάρων κείμενο δεν έχει κανένα λόγο να δημοσιευτεί , κανένα λόγο που γράφτηκε και κανένα κρυφό μήνυμα και νόημα. Απλά είναι ένας τρόπος να τεμπελιάσω και μόλις πέρασε ένα εικοσάλεπτο,