Συνάντηση

Τα σπαστά καστανόξανθα μαλλιά της πιασμένα με ένα πορτοκαλί λαστιχάκι στη κορυφή του μικρού της κεφαλιού. Οι αφέλειες ακουμπούσαν άτσαλα στο ιδρωμένο της μέτωπο. Φορούσε ένα κοντό κόκκινο σορτσάκι και τα ματωμένα της γόνατα ενώνανε τέλεια τα δυνατά της πόδια. Έτρεχε και γελούσε. Τραβολογούσε τον ψηλό κύριο να της πάρει φρεσκοψημένο καλαμπόκι ενώ ψέλλιζε κάτι στοίχους από ένα τραγούδι. Η ελαφρώς λερωμένες άσπρες κάλτσες της σιγά σιγά μεταμορφώνονταν σε καφέ καθώς περπατούσε άτσαλα πάνω στις μικρές γούρνες με τα λασπόνερα. Σηκωνόταν στις μύτες προσπαθώντας να φτάσει τη κρύα κουπαστή. Ανεβαίνει επιδεικτικά στον χαμηλότερο άσπρο κύλινδρο και καταφέρνει να ακουμπήσει τη μύτη της στον ψηλότερο ενώ ο αέρας πάγωνε το μέτωπο της. Τα ηλιοκαμμένα μάγουλα της γίνονταν ακόμα πιο κόκκινα από τη ψύχρα και την επιθυμία. Το φεγγάρι φώτιζε κάθε γωνιά του κορμιού της και κιτρίνιζε το πράσινο έδαφος. Ο δυνατός θόρυβος δε την ενοχλούσε καθώς το μυαλό της γύριζε στα προηγούμενα πρωινά που έφτιαχνε κάστρα με τη ροζ άμμο. Δε θέλει άλλο καλαμπόκι. Χοροπηδάει με τα καινούρια της σπορτέξ και το αφήνει μισοφαγωμένο στα πόδια της χαμογελαστής κυρίας. Το προηγούμενο βράδυ έχασε την πολύτιμη τελευταία μέρα επειδή γκρίνιαζε να φύγουν γρήγορα επειδή πονάει το κεφάλι της. Σήμερα φαίνεται να το έχει μετανιώσει και θέλει να γυρίσει πίσω. Δε πειράζει όμως. Το πρωί θα δει το ηλιοβασίλεμα στο πιο μελαγχολικό σημείο της Αττικής . Και το απόγευμα θα κάνει ποδήλατο με τον Γιάννη και την Ελένη που έχει να τους δει καιρό. Όλο το απόγευμα! Έχει αρχίσει να βαριέται. Παίρνει το χιλιοτσαλακωμένο τετράδιο με το έντονα χρωματισμένο εξώφυλλο από την ακατάστατη μοβ σάκα της . Απλώνεται στο μοναδικό άδειο άσπρο παγκάκι και αρχίζει να κυκλώνει κάτι γράμματα και να χρωματίζει κάτι τετράγωνα. Βαρέθηκε πάλι πολύ γρήγορα. Σηκώνεται απότομα και ψιθυρίζει κάτι στη κυρία. Εκείνη της κουνάει καταφατικά το κεφάλι και τότε με μία ανίκητη επιθυμία αρχίζει να τρέχει. Γυρνάει μετά από είκοσι περίπου λεπτά και κάθεται στο πάτωμα. Η κυρία δυσανασχετεί γι αυτή της την κίνηση και κάνει κινήσεις με τον σχεδόν νεανικό ακόμα λαιμό της. Η κοτσίδα της έχει αρχίσει να λύνεται και οι φύτρες της πετάνε ανεπίδεκτα. Δε θέλει να κοιμηθεί. Προσπαθεί να βολευτεί αλλά κάτι δε την αφήνει να νιώσει άνετα. Σκέφτεται ότι είναι ευτυχισμένη και ας είναι συνεχώς ανικανοποίητη. Φοβάται συχνά , φοβάται πολλά αλλά ξέρει πως οι φόβοι αυτοί κάποια στιγμή θα την κάνουν να είναι πραγματικά ελεύθερη. Μετράει τα όνειρα και τους στόχους που έχει για τον Σεπτέμβρη καθώς και τι χρώμα θα ντύσει τα καινούρια της βιβλία. Καταλαβαίνει ότι όλα αυτά για τα οποία αδιαφορεί, γκρινιάζει και τρομάζει είναι όλα αυτά τα οποία αγαπάει. Τα μάτια της κλείνουν και επιτέλους τη παίρνει ο ύπνος. Κοιμάται ελαφρά και ονειρεύεται.
Συναντηθήκαμε πριν μία βδομάδα σε ένα κατάστρωμα καραβιού ακριβώς δίπλα στο φουγάρο. Για δευτερόλεπτα τα έντονα καφέ της μάτια ενώθηκαν με τα άτονα δικά μου. Ντράπηκε , χαμήλωσε το βλέμμα και έφυγε πριν προλάβω να της μιλήσω. Χαμογέλασα καθώς άνοιγα την ακατάστατη σάκα μου για να βρω τη ενυδάτικη κρέμα που θα ανακούφιζε τα ηλιοκαμένα μου μάγουλα.
Κάθομαι στη μπλε αναπαυτική μου καρέκλα και στριφογυρίζω ακουμπώντας τους αγκώνες μου στα μαύρα χερούλια. Σταματάω. Τεντώνω τα γυμνά μου πόδια και σχηματίζω ορθή γωνία με τον κορμό μου. Λυγίζω το αριστερό μου πόδι και το φέρνω κοντά στο πρόσωπο μου. Κάπου πρέπει να χτύπησα εχθές. Το γόνατο μου είναι ματωμένο.

You can ride your pony
Day dream in Fairy Tales
All I know, is I need more,
When I see you dance the seven veils...