εγκο καταρίσει τζάμια

Έχω εξαιρετικά πάρε δώσε με τον πακιστανο που βλέπω καθε πρωί στη Καβάλας. Είναι εξαιρετικό ατομο. Μου λέει καλημερα κάθε πρωί , δεν επιμένει να μου καθαρίσει το τζάμι , παρά περιμένει νεύμα μου για να το κάνει. Δε του δίνω λεφτά κάθε φορά. Μια στο τόσο κανά πεντάευρο.

Πολλές φορές σκέφτομαι αν ήμουνα πακιστανός που καθαρίζει τζαμια , τι τύπος πακιστανού που καθαρίζει τζάμια θα ήμουνα. Οκ σε καμία περίπτωση δε θα ήμουνα από αυτούς που σου πετάνε το καθαριστήρι μες τα μούτρα , σου σπάνε τα νεύρα , τους λες και κανα γαμωσταυρίδι και μετά τους πιτσιλας με τους υαλοκαθαριστήρες.
Σίγουρα δε θα ημουνα και από αυτούς που ρωτάνε ευγενικά. Ουτε απο αυτούς που μαζεύονται σε πηγαδάκια και μιλάνε αναμεταξύ τους. Ουτε από τους χαμογελαστούς. Ούτε από τους μουρτζούφλιδες.

Θα καθόμουνα ακουμπώντας τη πλάτη στη κολώνα και θα κοίταζα τα αυτοκίνητα ενα ένα. Και θα πήγαινα να καθαρίσω μόνο τα αυτοκίνητα που μου αρέσουν. Αυστηρά και μόνο. Και θα τους τα καθάριζα. Σιγουρα θα τους τα καθαριζα, Και κάθε βράδυ θα μέτραγα τα λεφτά μου και θα τα ξόδευα σε τυρόπιτες κουρού.Ουτε ξέρω πόσες τυρόπιτες κουρού θα έτρωγα.

Ίσως όταν μεγαλωσω να φτιάχνω διαφημίσεις για τυρόπιτες. Ή μάλλον όχι, θα κάνω το μοντέλο στις διαφημισεις στις τυρόπιτες. Αλλά για ενα τέτοιο ρόλο θα έπρεπε να ήμουνα πιο αδύνατη. Ή πιο παχια.

Δεν έχω πολλά θέματα να λύσω. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ο πνευματικός μου κόσμος ειναι εξαιρετικά βαρετός ή ότι η συνείδηση μου είναι πολύ πιο μοχθηρή από ότι την είχα εκπαιδεύσει να γινει. Ίσως αν είχα ένα τσουβάλι με λιρες το μονο που θα εκανα θα ήταν να επαιζα πεντόβολα με τις λίρες ίσως πάλι αν είχα την ικανοτητα να διακρίνω τις αδερφές ψυχές μου να μη διάλεγα τα τσουβάλια με τις λίρες και τους χορούς με τις λύρες.

Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ είμαι ευγνώμων που εχω ότι ονειρεύτηκα. Κάποιες φορές μόνο σκέφτομαι μήπως ονειρεύτηκα κάτι λάθος.

Στρογγυλεμένες άκρες

Είναι προφανές ότι άμα πατικώσεις πολλά φιστίκια μαζί θα παρασκευάσεις φιστικοβούτηρο.
Αυτό βέβαια το λέω χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρη μαζί με άλλα πολλά που έχω πει χωρίς να είμαι και πάλι απόλυτα σίγουρη.

Κάποιοι άλλοι όμως άνθρωποι διαφορετικοί από εμένα πιστεύουν ότι το φυστικοβούτηρο παράγεται ύστερα από μία χρονοβόρα , επίμονη και πολυσύνθετη διαδικασία.
Αυτό βέβαια το λέω χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρη μαζί με άλλα πολλά που δεν έχω πει και ας ήμουνα απόλυτα σίγουρη.

Και έρχεται η στιγμή που ένα μαγικό μαχαίρι υψώνεται από το πουθενά , βουτιέται από μόνο του μέσα στο βαζάκι και κάθεται στο χέρι σου. Και εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πας στο φούρνο να πάρεις ψωμί.

Αλλά δε πας.

Εύχεται να μην είχε το μαχαίρι στρογγυλεμένες άκρες, να ήταν κοφτερό με μικρά δοντάκια με ένα χιλιοστό κενό ανάμεσα σε κάθε δοντάκι. Να το αρπάξει , να μπει μέσα στο δωμάτιο με τα φρούτα , να τα κόψει και να τα φάει όλα. Να γίνουν χίλια κομμάτια , να στάζουν και να λιώνουν μέσα στο στόμα του. Να κυλιστεί μαζί τους, να γίνουν ένα, να γίνει κόκκινος από τα υγρά , να αισθανθεί στο φουλ τη γεύση. Αλλά φοβάται να μαχαίρια με τις κοφτερές άκρες.

Επ παρεκτρέπεστε. Εδώ μιλάμε για φυστικοβούτηρο.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω φάει ποτέ φυστικοβούτηρο. Το βρίσκω αηδιαστικό και άγευστο.

Ούτε να κλάψει δε ξέρει ο μαλάκας. Κάθετε τόση ώρα και καλύπτει με τα χέρια του το πρόσωπο του και δε μπορεί να κλάψει. Ανατριχιάζει ολόκληρός , πιέζεται ,κοπανάει τα πόδια του και τίποτα. Και του είχα πει όταν πάει να αλείψει τη φέτα να παίρνει το μαχαίρι με τις στρογγυλεμένες άκρες. Ηλίθιε, ηλίθιε, ηλίθιε.

Έκανα φουλ του άσου. Πάντα μου άρεσε αυτή η έκφραση. Δε ξέρω από πιο παιχνίδι είναι. Μόνο μπιρίμπα ξέρω και αυτή τη βαριέμαι. Εμένα το μόνο που μου αρέσει να κάνω είναι να αλείφω τους τοίχους με φυστικοβούτηρο και να κολλάω από πάνω τους άσπρο αφρολέξ. Μετά να παίρνω μαχαίρια από αυτά που έχουν μικρά δοντάκια με κενό ένα χιλιοστό ανάμεσα και να τα καρφώνω από απόσταση τεσσάρων μέτρων στο αφρολέξ. Σκοπός είναι να πετύχω τα σημεία που πίσω από το αφρολέξ έχουν κενό από το πασάλειμμα με φυστικοβούτηρο. Το παίζω συχνά αυτό το παιχνίδι.

Ήρθε σπίτι μου ενώ εγώ ήθελα να δω τηλεόραση .Βαριόμουνα και δεν τον ήθελα εκεί. Έκαστε στο τραπέζι μου και έφαγε όλα μου τα φρούτα. Δε του έδωσα ποτέ το δικαίωμα να φάει τα φρούτα μου. Παρακαλούσα να έρθει η στιγμή που θα έφευγε και όταν έφευγε παρακαλούσα να έρθει η στιγμή που θα ξανάρθει. Κάθε φορά χωρίς να τον βλέπω έπαιρνε ένα μικρό κομμάτι αφρολέξ και το έβαζε στη τσέπη του.

Κάθε φορά πριν φύγω ξεχνάω να κλείσω τα πατζούρια. Μπαίνουν μέσα τα περιστέρια και χέζουν τα πάντα. Τσιμπολογάνε φυστικοβούτηρο από τα κενά που έχει το αφρολέξ. Κάθε φορά λέω να τα κλείνω αλλά πάντα τα ξεχνάω.

Αυτή τη φορά δεν έδειχνε καλά. Η μπούκλα στα μαλλιά του είχε ατονήσει . Το πράσινο χρώμα στα μάτια φαινότανε θαμπό. Μου την έσπαγε ακόμα και τότε. Και όσο τον έβλεπα να αλείφει φυστικοβούτηρο με το μαχαίρι με τα δοντάκια τρελαινόμουνα. Αν και κάθε φορά που έβλεπα το αίμα μου άρεσε όλο και περισσότερο. Επιτέλους έφυγε. Νυστάζω τόσο. Θέλω να σε κατηγορήσω που χάλασες το αφρολέξ μου , αλλά δε μπορώ.

roll

Παρακολουθώ τα μυρμήγκια πάνω στο τσιμέντο και γίνεται το στόμα μου ίδιο με εκείνο, γκρι , θολό και βρώμικο. Τρίβεται στο μαύρο δέρμα το παντελόνι σου και εμένα τα πόδια μου γίνονται κόκκινα και τα φυσάω για να μη πονάνε. Πλησιάζω για λίγο και τρέχω μήπως προλάβω κάτι πριν το χάσω. Και στροβιλίζονται τα αλάτια πριν προλάβεις να δεις το κίτρινο χρώμα και παραπονιέσαι. Προσπαθούμε να τραβήξουμε το σχοινί μέχρι να σπάσει και γελάμε όταν βλέπουμε το γκρι ποντίκι να γελάει. Θέλεις να κάνεις , δεν αντέχεις όταν χάνεις. Ψάχνεις, χορεύεις στο σκοτάδι , ζωγραφίζεις και σβήνεις , περπατάς και κοιτάς αν τα δάχτυλα σου έχουν μεγαλώσει. Υποψιάζεσαι πως κάτι αρχίζει να αλλάζει και το πνίγεις πριν το νιώσεις. Παίζω κουτσό , πετάω το πετραδάκι στο δέκα , παραπατάω και δε με βλέπει κανένας. Συνεχίζω , τελειώνω, κερδίζω.
Ξαπλώνει ανάσκελα , κλείνει τα μάτια στο σκοτάδι και χάνει το αστέρι που πέφτει. Δε παλεύει τον εχθρό. Ικανοποιείτε όταν εκείνος χάνει από μόνος του. Ακούει τον τρίτο .Ξέρει τι θέλει και το αφήνει να φύγει. Κόβει κομματάκια τις ιλουστρατιόν σελίδες και φτιάχνει καραβάκια. Οι ζωντανές τρίχες κάνουν κυκλάκια. Πετάει τα ποτήρια, αποθηκεύει γκιγκαμπάιτ στο mp3. Ζει λίγο από όλα. Πατάει στο ξερό κράσπεδο με αλυσίδες και κλίνει το μέταλλο σφικτά στο χέρι μη το δει κανείς. Φοβάται.
Παρακολουθώ την ακινησία με αποχαύνωση μη ακούγοντας κανέναν. Αγγίζω τη στιγμή σα μαρμελάδα που παραβιάζει το ψωμί. Δε δέχομαι να περιμένω αν και νιώθω τον αέρα να έρχεται κατά πάνω μου. Νιώθω ακόμα το άγγιγμα στη φύτρα, σηκώνω το φρύδι για να μη λυγήσω. Κοιτάω τα χέρια μου, δεν είναι όσο μεγάλα νόμιζα. Ανοίγω το ηχείο , θέλω να σε δω να τρίβεται το δέρμα στο παντελόνι και να φυσάω για να μη πονάει.

Πρόσεξα ότι με είδες που παραπάτησα.

If I knew the way,
I wouldn’t turn desiring into causing pain.
Later we could find ourselves adored,
and spread away the reason that were simply gone.

(Monika )

Ordinary life 7 + 3

Έχω την εντύπωση ότι βγήκα εκτός προγράμματος, δηλαδή το πρόγραμμα είχε να γράψω 10 «Ordinary life» και μετά να παρατήσω το δόλιο τούτου μπλογκ. Η αλήθεια είναι όμως ότι βαριέμαι ακόμα και να γράψω αυτά που μου μένουν.

Καλά , καλά οκ.

Ordinary life 7

Σήμερα μετά από τις πρώτες 6 ώρες που βρισκόμουν στον υπολογιστή έκλεισα τα μάτια μου και νόμιζα ότι ερχόταν κατά πάνω μου ένας τεράστιος ροζ κροκόδειλος. Άνοιξε το στόμα του και αντί για δόντια είχε πλαστική κακοφτιαγμένη μασέλα. Άνοιξα τρομαγμένη τα μάτια μου και τα ξαναέκλεισα αλλά ο κροκόδειλος δεν ερχόταν πάλι.

Ordinary life 8

Εχθές το βράδυ είχαμε οικογενειακό διπλό και ο μπαμπάς μου μας ανακοίνωσε ότι όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει φαροφύλακας. Θεώρησα ότι δε θα με χάλαγε να μεγάλωνα σε ένα φάρο. Σηκώθηκα από τα τραπέζι και πονάγανε τα πόδια μου. Γαμώτο πολύ υγρασία έχει έξω.

Ordinary life 9

Εχθές το μεσημέρι ήρθε ένας φίλος μου σπίτι για καφέ αλλά εγώ δεν ήθελα γιατί νύσταζα πολύ. Του έβαλα μια ταινία να δει στο dvd και εγώ πήγα για ύπνο. Όταν ξύπνησα ήταν μέσα στη καλή χαρά. Είχε στείλει σε μια εκπομπή ένα sms και κέρδισε ένα ταξίδι στο Θιβέτ.

Ordinary life 10

Δεν έχει νούμερα 10. Μη κοιτάς ντε. Δεν έχει σου λέω. Όχι όχι μη με πιέζεις.

………

Όταν άρχισα λοιπόν να γράφω εδώ μέσα είχα βάλει κάποια γκέτο στον εαυτό μου. (ρε γαμώτο άλλη λέξη ήθελα να βρω, το γκέτο δε πάει στη περίπτωση). Οκ γκέτο.

Τα άλλα δύο γκέτοςςςς παραλήφθηκαν σκοπίμος.

Γκέτο νούμερο 3: « θα γράφω μόνο όταν έχω κάτι να γράψω» .

Το παραπάνω μπορεί να εκληφθεί και ως λόγος αποπεράτωσης εργασιών. Καθότι λοιπόν εδώ και αρκετό καιρό ένιωθα σα δημόσιος υπάλληλος που πρέπει να γράφει για να μαζέψει ένσημα για να βγει στη σύνταξη. Και επειδή τίποτα από άλλα αυτά δεν είμαι αποφάθηκα να παραιτηθώ , να κάνω ιδιωτική ασφάληση και να φάω τα λεφτά μου στο Ντουμπάι. Δεν έχω τι να γράψω , δεν έχω φαντασία , δεν έχω όρεξη. Και εδώ έρχεται και κολλάει το email που είχα λάβει από έναν μπλόγκερ το οποίο έλεγε « καλά ρε κολοκύθι, πως μπορείς και είσαι πάντα τόσο χαζοχαρούμενη?» , τότε λοιπόν είχα πάθει ένα στιγμιαίο κοκομπλόκο θεωρώντας τραγικό τον χαρακτηρισμό αλλά μετά το θεώρησα ιδιαίτερο προσόν , αν και πιστεύω ότι δε το έχω. Νομίζω ότι σε αυτό το email δεν είχα απαντήσει. **


Βαριέμαι τόσο πολύ που βαριέμαι αφόρητα να γράψω αυτό το κείμενο και στο τέλος θα βαριέμαι ακόμα περισσότερο να μετρήσω πόσες φορές έχω γράψει τη λέξη βαριέμαι.

Α! Και σε ένα μπλογκοπαίχνιδο με είχαν ρωτήσει πιο είναι το μότο μου. Λοιπόν είναι το…. «Ποτέ δε ξέρεις!»


Καλή χρονιά, καλή συνέχεια, καλές Αποκριές, καλό Πάσχα , καλό σαββατοκύριακο, καλό βράδυ, καλημέρα, καληνύχτα, καλή όρεξη, καλά να περάσεις, καλή επιτυχία. Τα λέμε.

Κολοκύθι


** Η χαρά είναι ένα κλικ που είναι δίπλα στον καθένα.
( Κωνσταντίνος Βήτα)

Ordinary life 6

Σήμερα έβαλα τα καινούρια μου παπούτσια. Άφησα το κορδόνια επίτηδες λυμένα. Μόλις βγήκα από το σπίτι σκόνταψα και χτύπησα το γόνατο μου. Μόλις σηκώθηκα έδεσα τα κορδόνια μου και προχώρησα. Μετά από πεντακόσια μέτρα δε πρόσεξα και έπεσα σε ένα βουναλάκι με ασβέστη.

Ordinary life 5

Εχθές το βράδυ έπαιζα παντομίμα και μου έτυχε να περιγράψω τη λέξη σκορδοστούπι. Σκέφτηκα πρώτα να περιγράψω τη λέξη κοντοστούπης για να βρούνε το στούπι. Το βρήκανε στα 3 /4 του χρόνου αλλά μετά δεν ήξερα τι σημαίνει η λέξη σκόρδο.

Ordinary life 4

Σήμερα το πρωί με το που ξύπνησα τάισα τον πίθωνα και τις ταραντούλες που εκτρέφω στο σπίτι , μετά ντύθηκα και έφυγα. Πήγα στο φούρνο και πήρα μία τυρόπιτα. Με το που βγήκα από το φούρνο είδα ένα σκυλάκι πεκινουά , τρόμαξα και μου έπεσε η τυρόπιτα κάτω.