Λόφος με μυγολαμπάκια

…. ναι και λοιπόν, η janis joplin μου αρέσει πολύ, θα έλεγα ότι μου αρέσει ακόμα περισσότερο και από τους james , και από τους radiohead και από τους iron maiden. Όχι όμως περισσότερο από τους cure και τον Σάκη. Δε ξέρω γιατί, δύο τραγούδια για μένα είναι αξεπέραστα. Το ένα είναι το burn και το άλλο είναι το τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, και ο λόγος είναι ο έξης:

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΩ:
Ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να αντιλαμβάνεται το πότε αρχίζουν τα δύσκολα είναι αυτός που προλαβαίνει το burn, η ακόμα καλύτερα αυτός που burn-εται με ασπίδα και όλα τα σχετικά κομφορ και δεν κινδυνεύει, ή ακόμα καλύτερα αυτός που γίνεται burn-όμενος και το ευχαριστιέται.

ΜΥΓΑ – ΜΥΓΟΥΛΑ – ΜΥΓΑΚΙ:
Η μύγα όταν καίγεται κάνει πλαφ σλαφ σλατς. Ένας ήχος μόλις κατώτερος από τον ήχο που κάνουνε τα μπακακάκια όταν τα σκας. Η ακολουθία του γεγονότος αυτού μας οδηγεί στο ότι οι μύγες είναι φτιαγμένες για να καίγονται.
Μπορεί όμως και όχι.

ΜΥΓΕΣ ΣΠΕΣΙΑΛ:
Είναι μερικές μύγες , οι ρουφιάνες, που δε τεζάρουνε με τίποτα. Οι πιο έξυπνες είναι αυτές που χωράνε μέσα από τις τρύπες και μετά κάνουνε τις ζαλισμένες , και όταν εσύ όντας πεπεισμένος ότι καπουτ αυτές ξαναζωντανεύουν .

ΜΥΓΟΣΚΩΤΟΣΤΡΑ ΣΠΕΣΙΑΛ:
Δεν υπάρχει. Ο κλασικός τρόπος με το βιβλίο είναι μακράν ο πιο διαχρονικός και ο πιο αποτελεσματικός.

Πολλές φορές είμαστε σε ένα δωμάτιο με μύγες οι οποίες τυχαίνει να μην είναι ενοχλητικές. Παρόλα αυτά εμείς προσπαθούμε να τις εξοντώσουμε καθώς το σκότωμα των μυγών είναι ακόμα ένα από τα πολλά σύνδρομα κλισέ που κουβαλάμε όλοι από γεννησιμιού μας.
Μπορεί όμως και όχι.

ΤΥΧΑΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Πέρσι τα Χριστούγεννα ήταν μια μύγα που κυκλοφορούσε πάνω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ξέρεις από αυτές τις μεγάλες τις παχιές. Όταν επιτέλους έκατσε πάνω στο άστρο ανέβηκα σε ένα σκαμνί να τη χτυπήσω , η μύγα πέταξε και βγήκε έξω από το ανοιχτό παράθυρο. Αποτέλεσμα: πέντε λεπτά χαμένα από τη ζωή μου.
Μπορεί όμως και όχι.

Και τώρα να τι έπαθα, θυμήθηκα ότι έρχονται τα Χριστούγεννα και ότι πρέπει να πάθω κατάθλιψη. Είναι και αυτό ένα από τα κλισέ του μυαλού μας που λέγαμε παραπάνω, όπως επίσης το να πηγαίνεις διακοπές των Δεκαπενταύγουστο, το να φιλιέσαι κάτω από τη βροχή, το να πρήζεται η κοιλιά σου όταν περιμένεις περίοδο, το να κάνεις μπάνιο πάντα πριν βγεις έξω , το να ζηλεύεις κάποιον που δεν αγαπάς πια , το να κάνεις ένα τσιγαράκι για να χαλαρώσεις, το να φτιάξω ένα καφεδάκι για να τα πούμε, το να παντρεύεσαι γιατί ο χρόνος περνάει, το να κουβαλάς ομπρέλα γιατί μπορεί να βρέξει, το να μαζεύεις τα πιατάκια από τη βενζίνη, το να βαριέσαι και να μη φεύγεις, το να ντρέπεσαι να φυσήξεις τη μύτη σου και η λίστα αυτή δε τελειώνει ποτέ.

Και μέσα σε όλα υπάρχει πάντα κάποιος λίγο πιο άτυχος από τους υπόλοιπους που για κάποια κλισέ παίρνει τον πούλο για λογαριασμό όλων.
Άδικο.


Μπορεί όμως και όχι.


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ:
Η γαλοπούλα που παίρνουμε στο σπίτι είναι πολύ μεγάλη. Εμένα μου αρέσει η γαλοπούλα σε αντίθεση με το αρνί το Πάσχα που δε μου αρέσει. Πιο πολύ όμως θα μου άρεσε τα Χριστούγεννα να τρώγαμε μακαρόνια με κιμά, ή κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο ή φακές. Αλλά κάποιες φορές, κάποια πράγματα , για κάποιους ανθρώπους είναι αναντικατάστατα.
Μπορεί όμως και όχι.

--------
Ο καφές έκατσε στον πάτο του ποτηριού, είναι ώρα που τον έχω δίπλα μου και δε πίνω, αλλά είναι κρίμα να τον χύσω. Το μισάνοιχτο παράθυρο κάνει τη κουρτίνα να πεταρίζει. Μία μύγα μπαίνει μέσα στο ποτήρι μου. Τσαντίζομαι, γαμώτο ο καφές αυτός δεν είναι για πέταμα.



Υγ: Καμιά φορά στη περίοδο το ότι πονάς είναι ιδέα σου.
Καλή χρονιά.