Τετάρτη, Ιανουαρίου 24, 2007

Dental insurance

Αγαπητό ημερολόγιο,

Σήμερα συνειδητοποίησα ότι έχω πρηστεί. Έχω πρηστεί τόσο πολύ που έχουν αρχίσει και σκάνε οι γωνίες μου. Συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι και τόσο καλά από την ορθογραφία μου. Προ ολίγου έγραψα τη λέξη συνειδητοποίησα σωστά με τη πρώτη. Πάταγα τον διορθωτήρα στο word και δε μου έβγαζε τη κόκκινη γραμμή. Και εγώ όταν δε βλέπω κόκκινες γραμμές αγχώνομαι. Τελικά δεν είμαι και τόσο άσχημα. Μόλις μου βγήκε η κόκκινη γραμμή στο αγχώνομαι. Οκ. Όλα καλά.

Εχθές αγαπημένο μου ημερολόγιο καθώς γύρναγα από τη δουλεία έβαλα στο ραδιόφωνο την εκκλησία της Ελλάδος για να ισιώσω. Αυτό το σύμπλεγμα το έπαθα μόλις συνειδητοποίησα ότι είμαι 23 ( πάλι λάθος το έγραψα, yeahhhhhhhhhhh) και ότι στα καλά του καθουμένου και χωρίς να το πάρω χαμπάρι έχω καταλήξει να δουλεύω 10 ώρες την ημέρα. Και μετά θυμήθηκα ότι εγώ όταν ήμουνα μικρή και τριανταφυλλένια και όχι μια κολοκύθα ήθελα να γίνω ακροβατίνα σε τσίρκο. Άλλα τελικά δεν έγινα. Και γι’ αυτό δε φταίει το ότι είμαι αθεράπευτα ατσούμπαλη αλλά το ότι δε δέχομαι να είμαι σε ένα τροχόσπιτο με 3 ελέφαντες και 10 εξωτικούς παπαγάλους. Με τις μαϊμούδες δεν έχω πρόβλημα, τις αγαπώ.

Μετά αγαπημένο μου ημερολόγιο κοίταξα στο κοντέρ του αυτοκινήτου και είδα ότι έκανα σε 3 μέρες 300 χιλιόμετρα μέσα στην Αθήνα χωρίς συγκεκριμένο λόγο και ανακάλυψα ότι ή είμαι βαρεμένη ή ότι ο Σουμάχερ είναι πολύ τυχερός που το οδηγητικό μου ταλέντο πήγε χαράμι. ( Ρε παιδιά στο Σουμάχερ βγάζει κόκκινη γραμμή- τι άχρηστο εργαλείο είναι αυτό?)

Μετά θυμήθηκα ότι όταν πήγαινα Τρίτη γυμνασίου με είχε πιάσει μια μανία με τα δόντια μου και τα έπλενα επτά φορές την ημέρα. Είχαν γίνει τόσο άσπρα που άνετα ο Αρναούτογλου ( καλή του ώρα) θα μπορούσε να με χρησιμοποιήσει για τη διαφήμιση του Αριέλ. Η επιπτώσεις της τότε μανίας μου είναι ορατές σήμερα σε αυτούς που με κοιτάνε στα δόντια και όχι στο βυζί ( τσα πρου καλέ μου γαιδαράκο) αφού λείπουν κανά δυο εκατοστά σμάλτο.

Και μετά από όλα αυτά πήγα στο σούπερ μάρκετ και πήρα ένα κουτί σοκολατάκια 200 γραμμάρια και το έφαγα σταδιακά μέσα σε δύο ώρες. Για να ξεπεράσω τις τύψεις μου και τις 1200 θερμίδες που πήρα έπιασα το μαλλί κοτσίδα και πήγα για τζόκιν αλλά στα 5 λεπτά σταμάτησα για τσιγάρο και μετά είπα να γυρίσω με το τραμ καλύτερα μη με πιάσει και ο τετρακέφαλος. ( έχω τέσσερις κέφαλους στα πόδια γι’ αυτό μου λείπει ένας κέφαλος από κάπου αλλού).

Όλη αυτή η ανασκόπηση με έκανε να θυμηθώ το πρώτο μου έρωτα. Κολοκύθι ετών 6. Αλέξανδρος ετών 13. Ο Αλέξανδρος σήμερα είναι 30 χρονών, παθολόγος και αδερφή. Όχι, όχι δε θέλω να με πάρει από κάτω αυτή μου η επιλογή για τη μετέπειτα πορεία που θα έχω.
Στην ίδια ηλικία χτύπησα τζακ ποτ όταν στη παιδική χαρά κόντεψα να πλακώσω ένα κοριτσάκι στο ξύλο επειδή είχε ένα ίδιο κουβαδάκι με το δικό μου και νόμιζα ότι μου το είχε κλέψει. Δε φταίω εγώ αγαπημένο μου ημερολόγιο, φταίει ο μπαμπάς μου που μου πήρε τόσο ωραίο κουβαδάκι.

Για να ξεπεράσω όλα αυτά είδα για εξηκοστή όγδοη φορά το trainspotting για να στανιάρω και αγάπησα ακόμα περισσότερο τον Spud , ενώ μετά από όλααα αυτά πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Αντώνη και τον άκουγα να μου λέει ιστορίες για τα μωράκια του. Το πιο χαλαρωτικό πράγμα στον κόσμο είναι να συμβουλεύεις έναν φίλο σου για το πια γκόμενα θα ήταν καλό να διαλέξει. Κάπου , κάπως , κάποτε κάποια καριόλα σα και μένα θα έκανε την ίδια δουλεία παίζοντας με το δικό μου κεφάλι.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο τώρα σε αφήνω να πάω για ύπνο γιατί αύριο είναι μια πολύ δύσκολη μέρα. Θα τα πούμε αύριο εκτός και αν κλεφτώ με τον Κούρδο που μου καθαρίζει κάθε μέρα το τζάμι στα φανάρια. Σε αγαπώ.

Το παντοτινά δικό σου κολοκύθι




ΥΓ:Μετά από πιέσεις και συνεχόμενες απειλές που δέχθηκα έχω να ομολογήσω χωρίς φόβο και πάθος ότι: Η Satya παρέα με τους 23 θα ξεδιπλώσουν το μουσικό τους ταλέντο στις 4 και 11 Φεβρουαρίου και ώρα Ελλάδος 21.30 στο Βlue cafe (Πατησιων 99 & Χαμιλτον). Εκεί θα παρακολουθήσετε ένα φαντασμαγορικό πρόγραμμα το οποίο θα συμπεριλαμβάνει και στοιχεία σόου, ταχυδαχτυλουργικά και πολλά άλλα. Το κολοκύθι θα βρίσκεται εκεί αν και εφόσον δε κλεφτεί με τον από πάνω κούρδο.
Υγ: Σόνια πέσε το παρά.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 15, 2007

Κλεοπάτρα γιαλαντζί

Ε ψιτ, εσύ παλικάρι. Εσύ που το παίζεις έξυπνος, έχεις προσπαθήσει ποτέ να τραβήξεις μια ολόισια μαύρη γραμμή πάνω από το βλέφαρο σου? Μη μου μιλάς εμένα λοιπόν για δυσκολίες γιατί είμαι και ευέξαπτη και τα παίρνω εύκολα.

Ξεκινάει τη μέρα της με δημητριακά -23% για να χάσει από το δεξί της χοιρομέρι τα κιλά των γιορτών. Τυλίγει το πολύχρωμο κασκόλ της 2 φορές με τις άκρες να κρέμονται πίσω ( πάντα έτσι το κάνει) , αφήνει άλυτα τα μποτάκια της και στις σκάλες σκίζει πάλι το καλσόν της με το φαγωμένο της νύχι.

- Έλα ρε κοπελιά. Που χάθηκες?
- Που να χάθηκα μωρέ. Με πήρανε φαντάρο στο Κιλκίς.
- Πουλάμε και πνεύμα?
- Άμα τα οικονομήσω καλά το πουλάω και αυτό.
- Θες να μου πεις κάτι?
- Ναι.
- Τι?
- Άντε γαμήσου.
- Τώρα το λες?
- Τώρα μπορώ.

Σήμερα δε θα τρακάρει γιατί έχει και καινούριο επεισόδιο singles και δε πρέπει να το χάσει. Αφήνει ίσα ίσα μια χαραμάδα ανοιχτή για να βγαίνει ο καπνός και περιμένει στη κίνηση να πάθει την αποπληξία της. Βγάζει το χτενάκι , ισιώνει τις μαύρες της αφέλειες και με χειρουργική ακρίβεια γυρίζει τις άκρες προς τα μέσα.

Ε ψιτ, εσύ κοπελιά. Εσύ που ισιώνεις το φρατζάκι, έχεις προσπαθήσει ποτέ να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις μόνη σου? Μη μου μιλάς εμένα λοιπόν για τιμές εισιτηρίων γιατί όταν εσύ πήγαινες εγώ ερχόμουνα.

Η ώρα περνάει γρήγορα. Πολύ γρήγορα και σχεδόν ευχάριστα.

Θα χτυπηθεί στο ρυθμό της μουσικής μέσα στο αυτοκίνητο ενώ θα τσιμπάει και λίγο από την ίον αμυγδάλου που έχει στο διπλανό κάθισμα. Το υπόλοιπο κομμάτι θα το ξεχάσει εκεί και το επόμενο πρωί θα το βρει λιωμένο να έχει λερώσει τη ταπετσαρία.

- Είμαι ηλίθια.
- Είσαι.
- Έτσι απλά το λες?
- Ε αφού είσαι.
- Και εσύ είσαι ο άλλος μου εαυτός. Πρέπει να με πείσεις για το αντίθετο.
- Σόρυ γλυκιά μου. Έδωσα 10 ευρώ σε ένα γυφτάκι που έπαιζε φυσαρμόνικα. Δεν έχω άλλη καλοσύνη για σήμερα.

Δίνει τα δέκα ευρώ τα οποία έχει μετανιώσει την ίδια στιγμή. Σκέφτεται να πάει να πλακώσει το γυφτάκι στα μπουνίδια και να τα πάρει πίσω άλλα έχει βάψει κόκκινο το νύχι και θα χαλάσει.

- Πάμε να φάμε σήμερα έξω?
- Δε μπορώ σήμερα. Έχω να μιλήσω για την επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία με τα συντρόφια – αδέρφια.
- Μα καλά εσύ δεν αγόρασες προχθές παπούτσια 300 ευρώ?
- Ναι ρε τι θες τώρα? Είμαι εναλλακτική εγώ .



Κοιτάζεται στον καθρέφτη και κεντράρει στα σκούρα μάτια της. Έχω ωραία μάτια τελικά, σκέφτεται.

- Στο είχα πει ότι έχεις ωραία μάτια και δε με πίστευες.


Απλώνει τα πόδια της στον καναπέ και σκέφτεται τι θέλει να κάνει αύριο. «Θα βουτήξω μια ψαρόβαρκα , θα πάω με πανί μέχρι το ξερονήσι απέναντι και μετά θα κάτσω εκεί να φουσκώνω μπαλόνια, να ταΐζω τους γλάρους και να κάνω πατίνια.»

- Α τελικά είσαι όντως ηλίθια.
- Γιατί το λες αυτό?
- Πως θα κάνεις πατίνια στο ξερονήσι?
- Θα κάνω.
- Θα φας τα μούτρα σου.
- Ας τα φάω.

Σκέφτεται το χρόνο που της γελάει σα μωρό ( συγνώμη , δε μπορούσα να βρω κάτι πιο πρωτότυπο) και κάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης του είναι από αυτές που γράφουν στα περιοδικά.

- Έλα ρε κοπελιά. Που χάθηκες?
- Που να χάθηκα μωρέ. Με πήρανε φαντάρο στο Κιλκίς.
- Πουλάμε και πνεύμα?
- Άμα τα οικονομήσω καλά το πουλάω και αυτό.
- Θες να μου πεις κάτι?
- Ναι.
- Τι?
- Σε θέλω.
- Τώρα το λες?
- Τώρα μπορώ.

Ο καιρός βροχερός , η αφέλεια στη θέση της. τα όνειρα της διατεταγμένα , η αναπνοή σταθερή και ο χτύπος της καρδιάς μόνιμα έντονος. Βγαίνει από το αυτοκίνητο και με μία βίαιη κίνηση κλείνει τη πόρτα. Χαϊδεύει το αδέσποτο και καταλαβαίνει ότι ένα πετραδάκι έχει μπει στο παπούτσι της. Ακουμπάει τον αγκώνα της στο κορμό του δέντρου και το βγάζει. Η βροχή αρχίζει να πέφτει και το χώμα να μυρίζει. Αφήνετε στη βροχή ενώ το σώμα της αγκαλιάζεται από τον κορμό. Αφότου η απόλαυση φτάνει στο τέλος κάνει να φύγει και βρίσκει μια αντίσταση. Οδηγεί το χέρι της στα μαλλιά.


Ε ψιτ, εσύ παλικάρι. Εσύ που το παίζεις έξυπνος, έχεις προσπαθήσει ποτέ να βγάλεις τσίχλα από τα μαλλιά? Μη μου μιλάς λοιπόν εμένα για πληρωμές γιατί εγώ πρόλαβα τουλάχιστον να απολαύσω.


Υγ: Εδώ δε θα βάλω τραγούδι. Αν έβαζα όμως θα έβαζα αυτό.

Sound of silence- Simon and Garfunkel

Hello darkness, my old friend,
I've come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence.

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone,
'Neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence.

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence.

"Fools" said I, "You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you."
But my words like silent raindrops fell,
And echoed
In the wells of silence.

And the people bowed and prayed
To the neon god they made.
And the sign flashed out its warning,
In the words that it was forming.
And the sign said, the words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls.
And whisper'd in the sounds of silence."

Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007

Tu Es Partout

Nous nous aimions bien tendrement
Comme s'aiment tous les amants
Et puis un jour tu m'as quittee
Depuis je suis desesperee
Je te vois partout dans le ciel
Je te vois partout sur la terre
Tu es ma joie et mon soleil
Ma nuit, mes jours, mes aubes claires

Tu es partout car tu es dans mon coeur
Tu es partout car tu es mon bonheur
Toutes les choses qui sont autour de moi
Meme la vie ne represente que toi
Des fois je reve que je suis dans tes bras
Et qu'a l'oreille tu me parles tout bas
Tu dis des choses qui font fermer les yeux
Et moi je trouve ca merveilleux

Peut-etre un jour tu reviendras
Je sais que mon coeur t'attendras
Tu ne pourras pas oublier
Les jours que nous avons passes
Mes yeux te cherchent sans arret
Ecoute bien mon coeur t'appelle
Nous pourrons si bien nous aimer
Tu verras la vie sera belle...

Tu es partout car tu es dans mon coeur
Tu es partout car tu es mon bonheur
Toutes les choses qui sont autour de moi
Meme la vie ne represente que toi
Des fois je reve que je suis dans tes bras
Et qu'a l'oreille tu me parles tout bas
Tu dis des choses qui font fermer les yeux
Et moi je trouve ca merveilleux...

(Edith Piaf )

adopt your own virtual pet!